20121231

මරණයට පත් කළ යුත්තේ ස්ත්‍රී දූෂකයාය


අසරණ අහිංසක ළදරුවාට
මරණය උරුම කරන
විද්වත් සමාජය
ස්ත්‍රී දූෂකයාට
මරණ දඬුවම පමුණුවන්නේ
නැත්තේ ඇයි.?
 

 හේතුව ඉතා සරලය..

ස්ත්‍රී දූෂකයන්ගේ පාර්ශවය
ළදරුවාගේ මවගේ පාර්ශවයට වඩා වැඩිය
බලවත්ය.

සෑම පුරුෂයෙකු තුළම
ස්ත්‍රී දූ
කයෙකු සිටියි.
මරණයට පත් කළ යුත්තේ
ස්ත්‍රී දූෂණයෙහි යෙදෙමින්
"පුරුෂයා තුළ"
යෙහෙන් වැජඹෙන
කාමුක ස්ත්‍රී දූෂකයාය.

මරණයට පත් කළ යුත්තේ
කාන්තාවගේ අසරණකම් වලට
මුදලින්, තානාන්තර ව්වලින්,
බලපෑම් වලින් හෝ
ඇගේම කාමය ඇවිස්සෙමෙන්
ස්ත්‍රී දූෂණයෙහි යෙදෙමින්
පුරුෂයා තුළ යෙහෙන් වැජඹෙන
කාමුක ස්ත්‍රී දූෂකයාය.

මරණයට පත් කළ යුත්තේ
ඒ දූෂිත සිත නිසා
උපදින්නට යන
අසරණ ළදරුවා නොවේ.
හිට්ලර් කෙනෙකු හෝ
අයින්ස්ටයින් කෙනෙකු විය හැකි
ළදරුවා නොවේ.

මරණයට පත් කළ යුත්තේ
ස්ත්‍රී දූෂණයෙහි යෙදෙමින්
පුරුෂයා තුළ යෙහෙන් වැජඹෙන
කාමුක ස්ත්‍රී දූෂකයාය.

වැටකොටු බැඳිය යුත්තේ
පුරුෂයා තුළ යෙහෙන් වැජඹෙන
නිදැල්ලේ හැසිරෙන
කාමුක ස්ත්‍රී දූෂකයා
ටය.

එය කරන්නට
ස්ත්‍රී දූෂණය වරදක් ලෙස පෙනෙන
ඊට එරෙහි ශීලාචාර සිත් ඇති
සමාජයක් තිබිය යුතුය.
රට කියන්නේ නායකයන්
සහ බහුතර ජනතාවගෙ
සිතුම් පැතුම් වල
පිළිබිඹුවක්.

කිසියම් පුද්ගලයෙකුට
ගබ්සා නීතිය අවශ්‍ය වන්නේ
කාන්තාවක් සමග
අනාචාරයේ යෙදෙන්නාටයි.

රටේ නායකයන් සහ බහුතරයක්
අනාචාරයේ යෙදෙන රටක
බහුතරයකගේ පැතුම
ඉටුවෙනවා.

20121226

බ්‍රෙෂ්ට් දුටු බුදු දහම

 

ගිනිගෙන දැවෙයි වහලය
එන්න එළියට හනිකට
පැවැසීමි ඔවුනට
ගෙහි දොර විවර කොට
කිසිවකු නැත වුවමනාවක්‌
ගෙයින් පිටතට එන්නට
-----------------------------
බ්‍රෙෂ්ට්‌

  Source: මැදගම ධම්මානන්ද හිමි -www.divaina.com

ප්‍ර ංශ, පෘතුගීසි, ඕලන්ද හා ඉංග්‍රීසි ජාතිකයන් පෙරදිග ලෝකයට පැමිණියේ ආක්‍රමණික ස්‌වරූපයෙනි. ආසියාතික රටවල් යටත් කරගෙන තම ආගම හා සංස්‌කෘතිය එහි පැතිරවීමත්, ඒ රටවල සම්පත්වලින් තම මවුබිම පෝෂණය කිරීමත් ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන අපේක්‍ෂාව විය. පෘතුගීසීන් රටවල් ආක්‍රමණය කළේ 1493 මැයි 4 දින හයවැනි ඇලෙක්‌සැන්ඩර් පෝප්තුමා දුන් නියෝගයකට අනුවය. රටවල් ක්‍රිස්‌තියානි දේශයන් බවට පත්කිරීම හා ක්‍රිස්‌තියානි ආගම වැළඳ ගැනීමට මැලිවන මිනිසුන් මරා දැමීම ඔවුන්ගේ ප්‍රතිපත්තිය විය.

එහෙත් ජර්මන් ජාතිකයන් පෙරදිග රටවලට පැමිණියේ වෙනත් ස්‌වරූපයකිනි. ආසියානු වැසියන්ගේ කලාව, සංස්‌කෘතිය, භාෂාව, ජනවර්ග, ඓතිහාසික මූලාශ්‍ර ආදිය ගැන දැන ගැනීමට තිබුණ කුතුහලය හා ඒ දැනුම උපයෝගී කරගෙන තම ජාතියට සේවයක්‌ සැලසීමේ අභිප්‍රාය ඔවුන් තුළ තිබිණි. ඒ අනුව දහනවවැනි සියවසේ සිට ජර්මන් විද්වත්හු බොහෝ දෙනෙක්‌ ඉන්දියාව, ලංකාව, චීනය වැනි ආසියාතික රටවලට පැමිණියහ. ඔවුන් කටයුතු කළේ ඒ රටවල වැසියන්ගේ සිතුම් පැතුම් හඳුනා ගනිමින් සුහදත්වයෙනි. ආසියානු වැසියන්ගේ ඓතිහාසික හා සංස්‌කෘතික උරුමයන් පිළිබඳ බටහිර ලෝකයට එළිදරව් කළ බොහෝ දෙනා ජර්මන් ජාතිකයෝය. මැක්‌ස්‌ ම්‍යqලර්, මැක්‌ස්‌ වේබර්, හෙල්මුට්‌ ග්ලැස්‌නැප්, ෂෙලිග්මාන්, ලුඩ්විග් වින්ස්‌ටන්ටයින්, කාල් නොයිමන්, හර්මන් ඕල්ඩන්බෙර්ග්, විල්හෙල්ම් ගයිගර්, හයින්ස්‌ බෙෂර්ට්‌, ඤණාතිලෝක හිsමි, ඤාණපෝනික හිමි ආදී විද්වත්හු ඒ අතර වෙති. ඔවුන් විසින් විවිධ විෂය ක්‍ෂේත්‍රයන් ඔස්‌සේ සිදුකරන ලද ශාස්‌ත්‍රීය පර්යේෂණ ආසියාතික රටවල ඓතිහාසික උරුමයන්ගේ ආරක්‍ෂාවට මෙන්ම ආගම්වල ව්‍යාප්තියට ද බලපෑවේය.

බෞද්ධ ග්‍රන්ථ ද ජර්මන් භාෂාවට පරිවර්තනය කෙරුණ අතර ඒ ඇසුරෙන් ස්‌වතන්ත්‍ර නිර්මාණ රාශියක්‌ ද බිහිවිය. ඒ බෞද්ධ කෘති අධ්‍යයනය කළ දාර්ශනිකයන්, විද්‍යාඥයන්, ලේඛකයන් වැනි විවිධ පුද්ගලයෝ තම විෂය ක්‍ෂේත්‍රයේ වර්ධනයට බෞද්ධ ඉගැන්වීම් උපයෝගී කරගත්හ. දාර්ශනික ආතර් ෂොපෙන්හවර්, පෙඩ්රික්‌ නීට්‌ෂේ, මහා සංගීතඥ රිචඩ් වාග්නර්, සුප්‍රකට ලේඛකයන් වන කාල් ග්ජෙලරප්, ප්‍රිට්‌ස්‌ මෝත්නර්, හර්මන් හේස, තෝමන් මන් වැනි අය බුදුදහමෙන් පෝෂණය ලැබුවෝ වෙති. ලෝක ප්‍රකට නාට්‍යකරුවකු වන බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට්‌ ඔවුන් අතරට එක්‌වන තවත් පුද්ගලයෙකි.

බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට්‌ 1898 පෙබරවාරි 10 වැනි දින අවුගුස්‌බෙර්ග් නගරයෙහි උපන්නෙකි. 1956 අගෝස්‌තු 14 වන දින ඔහු මෙලොවින් සමුගන්නා විට වයස අවුරුදු 58 කි. බොහෝ දෙනා බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට්‌ හඳුනාගෙන තිබෙන්නේ මාක්‌ස්‌වාදී චින්තනය මත පිහිටා නාට්‍ය හා කාව්‍ය නිර්මාණයෙහි යෙදුන කලාකරුවකු වශයෙනි. ආගම් ප්‍රතික්‍ෂේප කිරීම මාක්‌ස්‌වාදීන්ගේ සිරිතකි. එසේ වුවද බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට්‌ බුදුදහම ගැන විශේෂ උනන්දුවක්‌ දැක්‌වූ බවට සාධක ඇත. ඔහු 1917 පෝලා බාන්හොල්සර් නමැත්තියට ලියූ ලිපියක නිර්වාණය ගැන සඳහන් කර තිබේ. බ්‍රෙෂ්ට්‌ගේ 1921 මැයි 17 වැනි දින සටහනෙහි "මම මවුත්නර් ලියූ ගෞතම බුදුරදුන්ගේ පිරිනිවන්පෑම පොත කියවමි." (Ich lese Mauthners Letzten 'Tod des Gautama Buddha') යනුවෙන් සඳහන් කර ඇත. එම පොත ප්‍රිට්‌ස්‌ මවුත්නර් විසින් පරිනිබ්බාන සූත්‍රය ඇසුරෙන් ලියන ලද නවකතාවකි. බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට්‌ 1938 දී පමණ බුදුදහම සම්බන්ධ කරගනිමින් ලියූ පැදි පෙළක්‌ තිබේ. "ගිනිගත් ගෙය ගැන බුදුරදුන්ගේ උපමාව" (Gleichnis des Buddha vom brennenden Haus) යනු එහි මාතෘකාවයි. එහි අනුවාදය මෙසේය.

තණ්‌හා චක්‍රයෙහි බැඳුනෙමු අපි සැවොම
ඉලක්‌කය ගැලවුමයි තණ්‌හාවෙ බැඳීමෙන්
මිදුනොත් යා හැකිය කිසිවක්‌ නැති තැනට
නිර්වාණය යි එය දෙසුවේය බුදුසමිඳු

හිමියනි, දෙසනු මැන, අප සැවොම යායුතු
කිසිවක්‌ නොමැති තැන ස්‌වභාවය කෙබඳුද?
ඔබ දෙසන අයුරින් දුරලමු තණ්‌හාව නිසැකව
දිනෙක පැවසූහ සව්වෝ

සියලු දේ එකතුවෙන් නිමවූවක්‌ද එය?
සිතිවිල්ලෙන් මිදී සැහැල්ලුවෙන් දියෙහි වැතිරී සිටින
මිනිසකුට දැනෙනා සුවයක්‌ වැනිද? ඒ ශූන්‍යතාවය
පොරෝනයක දැවටී නිදන කෙනෙකුට දැනෙන
සුවය වැනි වේද? ඒ කිසිවක්‌ නොමැති තැන සැපය
කිමද? ඒ ශූන්‍යතාවය
සිසිලසක්‌ නොදැනෙන කිසිදු අරුතක්‌ නොමැති
හුදෙක්‌ හිස්‌ වූ දෙයක්‌ වෙද? ඒ ශූන්‍යතාවය

ඔබේ පැනයට නොමැත දෙන්නට පිළිතුරක්‌
මඳක්‌ උරහිස සලමින් පවසා බුදුහු
දිගු වෙලාවක්‌ වැඩහුන්හ සමවතින් නිහඬව
ඔවුන් ගිය පසු සැඳෑ යාමෙහි
දෙල්ගසක්‌ යට සිටිය බුදුහිමි
කිසිදු පැනයන් නොඇසූ වෙනත් සව්වන් පිssරිසකට 
පැවැසිය මෙම උපමාව

වරක්‌ මම දුටුවෙමි වහලෙන් ගිනිදැල් මතුවන නිවසක්‌
ගියෙමි මම ගෙය තුළට දුටිමි ඒ තුළ සිටින මිනිසුන්
ගිනිගෙන දැවෙයි වහලය එන්න එළියට හනිකට
පැවැසීමි ඔවුනට ගෙහි දොරටු විවර කොට
කිසිවකු නැත වුවමනාවක්‌ ගෙයින් පිටතට එන්නට
ගිනිදැල් නැගෙන විට ඇස්‌ බැම පවා දවනට
එකෙක්‌ ඇසුවා මගෙන් කොහොමද පිටත තත්ත්වය?
තවමත් වහිනවද? සුළං රැළි නැවතුණිද?
තිබෙනවද? මේ අසල නිවසක්‌
මෙවැනිම සැප පහසුකම් ඇති

පිටවුණෙමි මම එතැනින් කිසිවක්‌ ඔහුට නොකියා
පැන අසන අතරෙහි ඔවුන් දැවී යනු ඇතැයි සිතමින්
සැබැවින්ම මගෙ මිතුරනි,
ඔබ සිටින බිම ගිනියම්ව ඔබෙ දෙපා දවන විට
නොසිතෙයි නම් ඔබට එතැනින් නික්‌ම යන්නට
කුමක්‌ මම පවසම්ද? නිහඬව සිටිනවා මිස
වෙනස්‌ විය යුතුය ඔබ මෙසේ පැවැසීය බුදුහිමි

ඉවසීමේ කලාව නොදැන කලබලයෙන් හැසිරෙන
නොයෙක්‌ වැඩවල යෙදෙනා අපි ද එවැනිම පිරිසකි
මිනිස්‌ වගට එරෙහිව නැඟෙන
බාධක දිනුමට මග සොයනු වෙනුවට
ධනපතියන් හෙළන බෝම්බවලට මැදිවෙමින්
අහස්‌යානා යන හැටි බලමින් කිමද, අප මේ කරන්නේ?
වෑයම් නොකර සැබෑ වෙනසක්‌ කරන්නට
මුදල් ඉතිරිය, ඉරු දින අඳින ඇඳුම් ගැන
කතා කර කර ඉඳීමෙන් ලබන නිදහස කිම?

නිර්වාණය ගැන දේශනා කළත්, ඒ ගැන උනන්දු නොවන ශ්‍රාවකයන් තණ්‌හාවෙහිම බැදී වැනසෙන බව පෙන්වා දීමට බුදුරදුන් ගිනිගත් ගෙය පිළිබඳ උපමාව යොදාගෙන ඇත. උපදෙස්‌ දුන් විට එය අනුගමනය නොකොට ප්‍රශ්න අසමින් සිටින මෝඩයන්ට තවදුරටත් කරුණු කියාදීමෙන් වැඩක්‌ නොමැත යන අදහස එයින් මතු කෙරෙයි. ධනේශ්වර සමාජයේ පීඩනයට ගොදුරු වූ ජනතාව එයින් මිදෙන්නට උත්සාහ නොකර කිසිදු හරයක්‌ නොමැති දේවලට යොමුවෙමින් කලබලකාරී ජීවන රටාවකට හුරු වී සිටීම වරදක්‌ බව පෙන්වීමට බර්ටෝල් බෙෂ්ට්‌ බුදුරදුන්ගේ උපමාව භාවිතා කර ඇත.

ගිනිගත් ගෙය පිළිබඳ උපමාව මහායාන බුදුදහමට අයත් සද්ධර්මපූණ්‌ඩරික සූත්‍රයෙහි සඳහන් වන්නකි. එය විස්‌තර වන්නේ බ්‍රෙෂ්ට්‌ගේ පැදි පෙළෙහි දැක්‌වෙන ආකාරයට වඩා තරමක්‌ වෙනස්‌ අයුරිනි. නිවසෙහි සෑම පැත්තක්‌ම ගිනිදැල්වලින් වෙළුන විට දාරක ප්‍රේමයෙන් යුත් කාරුණික පියෙක්‌, මගේ දරුවනේ, ගෙයින් එළියට වරෙල්ලා යෑයි කෑගසා කියයි. දරුවෝ පියාගේ වචනය ගැන තැකීමක්‌ නොකර නිවෙස තුළ තවදරටත් දුව පනිමින් සෙල්ලම් කරති. ඒ අතර පියා දෙස බලා "ගින්නක්‌" යෑයි විමතියෙන් අසති. පියා නුවණැත්තෙකි. ඔහු නොයෙක්‌ සෙල්ලම් බඩු සහිත කරත්ත තුනක්‌ මිදුලෙහි තබා, දරුවනේ මෙන්න සෙල්ලම් කරත්ත ගොඩක්‌ තිබෙනවා යෑයි නැවතත් දරුවන්ට අඬගසයි.  එවිට දරුවෝ සෙල්ලම් බඩුවලට ආශාවෙන් ගිනිගත් ගෙයින් එළියට පැමිණෙති. බුදුරදුන් ඒ උපමාව දහමට සලසා තිබෙන්නේ මෙසේය. සාරිපුත්‍රයෙනි, ලෝකවාසී සියල්ලෝම මාගේ දරුවෝය. කරත්ත තුන නම් බුදුබව, පසේබුදු බව හා රහත් බවයි. දැවෙන ගිනිගත් ගෙය ලෝක ධාතුවයි. තණ්‌හාව, ක්‍රෝධ, ඊර්ෂ්‍යාව, උඩඟුකම නිවෙස දවනා ගිනිදැල්ය. මේ අයුරින් ගිනිගත් ගෙය පිළිබඳ උපමාව සද්ධර්මපුණ්‌ඩරීක සූත්‍රයෙහි දීර්ඝ ලෙස විස්‌තර වෙයි. නමුත් බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට්‌ එම උපමාව කියවා තිබෙන්නේ කාල් ජෙලරප් ලියූ කාමනීත වන්දනාකරු නමැති නවකතාවෙන් බව පෙනේ.

බ්‍රෙෂ්ට්‌ තම කෙටි ජීවිත කාලය තුළ නාට්‍ය විස්‌සක්‌ පමණ ලියා ඇත. "හුණුවටයේ කතාව" (Der Caukasciche Creide Kreise) ඒ අතර විශිෂ්ට නිර්මාණයකි. දරුවකුගේ අයිතිය සම්බන්ධයෙන් කාන්තාවන් දෙදෙනකු අතර ඇතිවන අර්බුදයක්‌ සමථයකට පත්කෙරෙන ආකාරය සම්බන්ධ සිදුවීමක්‌ එම නාටකයට පාදක වෙයි. යුද්ධයක්‌ පැවැත්වෙන අවස්‌ථාවේ නටාලියා නමැති රැජිණි තම ළදරු පුත් මයිකල් කුමරු අත්හැර දමා පැන යයි. අසරණ වූ කුමාරයා රැගත් ගෲෂා නමැති සේවිකාව දුක්‌ කරදර විඳිමින් ඔහු හදාවඩා ගනියි. යුද්ධය නිමා විය. රාජ්‍ය දේපොල නැවත ලබාගැනීමට රැජිණ සූදානම් වෙයි. ඒ සඳහා එහි උරුමකරු වන කුමාරයා ඇයගේ සමීපයේ සිටිය යුතුය. ඒ නිසා ගෲෂාගෙන් පුත් කුමරුවා ලබාගැනීමේ අදහසින් නටාලියා අධිකරණයට යයි. නඩු විසඳන්නේ අසඩක්‌ නමැති විනිසුරු කෙනෙකි. ඔහු නඩුව විසඳන්නේ අපූරු අයුරිනි. හුණුවලින් රවුමක්‌ ඇඳ ඒ මැද කුමරු තබා ඔහුගේ අත්වලින් අල්ලා දෙපැත්තට අදින්නැයි විනිසුරු කාන්තාවන් දෙදෙනාට නියම කරයි. කුමරුවා හදා වඩා ගත් ගෲෂා ඔහුගේ ජීවිතයට හානි වේ යෑයි බියෙන් අතින් ඇදීමෙන් වළකියි. ඒ නිසා කුමරු ඇදී යන්නේ රැජිණගේ පැත්තටය. වැදූ මවගේ සිතෙහි දරුවා කෙරෙහි ආදරයක්‌ නොමැති බව තේරුම් ගන්නා අසඩක්‌, කුමරුවා කෙරෙහි සෙනෙහසින් හදාවඩා ගත් ගෲෂාට ඔහු භාරදෙයි. යම් දෙයක්‌ ලබාදිය යුතු නම්, එය සුදුස්‌සාටම ලබාදිය යුතුය. මව්ගුණය ඇති අයම දරුවන් දිනිය යුතුය යනු බ්‍රෙෂ්ට්‌ගේ හුණුවටයේ කතාවේ තේමාවයි.

සොලමන් රජුගේ නඩු තීන්දුව යනුවෙන් බයිබලයේ රාජාවලිය කොටසේත්, පුත්‍ර ප්‍රශ්නය යනුවෙන් උම්මග්ග ජාතකයේත් හුණුවටයේ කතාවට තරමක්‌ සමාන කතන්දර දෙකක්‌ තිබේ. බයිබලයේ දැක්‌වෙන්නේ දරුවකුගේ අයිතිය ගැන වෙසඟනන් දෙදෙනකු අතරෙහි ඇතිවන ගැටුමකි. එක්‌ නිවසක වෙසඟනෝ දෙදෙනෙක්‌ වාසය කළහ. එක්‌ කාන්තාවක්‌ පුතකු බිහිකොට දින තුනකට පසු අනෙක්‌ කාන්තාව ද පුතකු වැදුවාය. එක්‌ ස්‌ත්‍රියක්‌ රාත්‍රියෙහි දරුවා සමඟ නිදා සිටියදී ඇයගේ සිරුරට යටවීමෙන් ඔහු මරණයට පත්විය. එවිට ඇය නිදා සිටින අනෙක්‌ ස්‌ත්‍රියගේ දරුවා පැහැරගෙන මියගිය දරුවාගේ සිරුර ඇය සමීපයෙහි තැබුවාය. උදෑසන කිරි පෙවීමට සැරසෙන විට මළ සිරුර දැක ඒ තම දරුවා නොවන බව අනෙක්‌ ස්‌ත්‍රිය දැනගත්තාය. ඉන්පසු කාන්තාවෝ දෙදෙනා ජීවත්ව සිටින දරුවාගේ අයිතිය පිළිබඳ විනිශ්චය ඉල්ලමින් සොලමන් රජු හමුවට ගියහ. කඩුවක්‌ ගෙන දරුවා දෙකට කපා ස්‌ත්‍රීන් දෙදෙනාට බෙදා දෙන ලෙස රජු නියම කළේය. එවිට සැබෑ මව දරුවාට සිදුවන විපත දැක හඬා වැළපෙමින්, රජතුමනි, දරුවා මරන්නට එපා, ඔහු අනෙක්‌ ස්‌ත්‍රියට දෙන්නැයි ඉල්ලා සිටියාය. දාරක ප්‍රේමයෙන් හදවත උණු වූයේ සැබෑ මවගේ යෑයි තේරුම් ගත් රජු ඇයට දරුවා දුන්නේය. උම්මග්ග ජාතකයේ සඳහන් වන පුත්‍ර ප්‍රශ්නය බයිබලයේ කතාවට වඩා තරමක්‌ වෙනස්‌ වූවකි.

දරුවා නහවා පොකුණ අසල ඉවුරෙහි තබා මව නාන අතරේ මිනිස්‌ වෙසින් එහි පැමිණි යකින්නක්‌ දරුවා පැහැර ගත්තාය. මව දරුවා ඉල්ලමින් යකින්න සමඟ කළහ කරන්නට වූවාය. අවසානයේදී එම පුත්‍ර ප්‍රශ්නය විසඳීම මහෞෂධ පඬිතුමාට පැවරිණි. පොළොවෙහි ඉරක්‌ ඇඳ එය මත තැබූ දරුවාගේ දෑතින් යකින්නටත්, දෙපයින් මවටත් අල්ලාගෙන අදින්නට මහෞෂධ පඬිතුමා නියම කළේය. එසේ කරද්දී දරුවා වේදනාවෙන් හඬන්නට විය. දරුවාගේ හැŽමෙන් කම්පාවට පත් මව දරුවා ඇදීම නවත්වා හඬා වැළපුණාය. දරු දුක ඇති වුණේ සැබෑ මවට බව රැස්‌ව සිටි පිරිසට පැහැදිලි කළ මහෞෂධ පඬිතුමා වැදූ මවට දරුවා පැවරුවේය.

බයිබලයේ සඳහන් වන්නේ කඩුවකින් දරුවා දෙකට කපා ස්‌ත්‍රීන් දෙදෙනාට බෙදා දෙන්නැයි සොලමන් රජු නියම කළ බවයි. ඒ අනුව බ්‍රෙෂ්ට්‌ හුණුවටයේ කතාව බයිබලය ඇසුරෙන් සකස්‌ වූවක්‌ නොවන බව ඉතා පැහැදිලිය. උම්මග්ග ජාතකයේ දැක්‌වෙන විනිශ්චය හුණුවටයේ කතාව සමඟ තරමක්‌ ගැලපෙයි. කතන්දර දෙකෙන්ම කියෑවෙන්නේ දරුවාගේ මව කවුදැයි තීරණය කිරීම සඳහා ඉරක්‌ ඇඳ ඒ මත දරුවා තබා අදින්නැයි ස්‌ත්‍රීන් දෙදෙනාට නියෝග කළ බවයි. වෙනසක්‌ දක්‌නට ලැබෙන්නේ අවසාන තීන්දුව සම්බන්ධයෙනි. මහෞෂධ පඬිතුමා නියම මවට දරුවා ලබාදෙයි. එහෙත් හුණුවටයේ කතාවේ දැක්‌වෙන පරිදි නටාලියා රැජිණ දරුවාගේ මව බව පැහැදිලි වුවත්, ඇයගේ සිතෙහි දරුවා කෙරෙහි ආදරයක්‌ නොමැති බව තහවුරු විය. ඒ නිසා අසඩක්‌ විසින් දරුවා පවරා දෙනු ලබන්නේ ඔහු හැදූ වැඩූ සේවිකාවටයි. අසඩක්‌ දුන් තීන්දුව සාධාරණ බව පෙන්වා දෙන්නේ යම් දෙයක්‌ දිය යුත්තේ එය ලබාගන්නට සුදුස්‌සාට බව ඉස්‌මතු කිරීමෙනි. බ්‍රෙෂ්ට්‌ ඉදිරිපත් කර තිබෙන්නේ නව නිර්මාණයකි. පොතක තිබෙන කතන්දරයක්‌ එලෙසම ඉදිරිපත් නොකර අලුත් අදහසක්‌ ඉස්‌මතු කිරීම කලාකරුවකුගේ ස්‌වභාවයයි. බ්‍රෙෂ්ට්‌ ප්‍රේක්‍ෂකයාගේ කුතුහලය අවුස්‌සා ඔහු අපේක්‍ෂා නොකරන තැනකට ගෙනගොස්‌ නාට්‍යය නිමා කරයි. ප්‍රේක්‍ෂකයා වේදිකාවෙන් වෙන්කර තැබීම හා නාට්‍යයේ චරිතවලට ඔහු ආවේශ වීම වැළැක්‌වීම බ්‍රෙෂ්ට්‌ගේ නාට්‍ය ශෛලියේ විශේෂත්වයකි.

බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්aට්‌ උම්මග්ග ජාතකය කියවූ බවක්‌ දැනගන්නට නැත. ඔහු හුණුවටයේ කතාව සකස්‌ කර තිබෙන්නේ 13 වන සියවසේ චීනයේ විසූ ලී ෂින් තාඕ විසින් නිර්මාණය කරන ලද "හොයි ලන් කි" හෙවත් හුණුවටය නමැති නාට්‍යය ඇසුරෙනි. චීන නාට්‍යය අවසාන කොටස උම්මග්ග ජාතකයේ පුත්‍ර ප්‍රශ්නයට සමානය. නමුත් මුල් කොටස වෙනස්‌ය. එක්‌ සැමියකුට බිරින්දෑවරු දෙදෙනෙක්‌ වූහ. එයින් එක්‌ බිරිඳක්‌ සැමියා මරා අනික්‌ බිරිඳගේ දරුවා පැහැර ගනියි. අධිකරණයේදී හුණුවටයක්‌ මත දරුවා තබා දෙපසට ඇදීමෙන් ඔහුගේ මව කවුරුදැ?යි තීන්දු කෙරේ. චීන හුණුවටයේ කතාව 1832 වසරේදී ප්‍රංශ භාෂාවෙන් මුද්‍රණය කර ඇත. එය මුල්වරට ජර්මන් භාෂාවෙන් පළකරන ලද්දේ 1926 දී ක්‌ලාබුන්ඩ් විසිනි. 1940 දී බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට්‌ "අවුගුස්‌බුර්ගර් ක්‍රයිඩ ක්‍රයිස්‌" නමින් කෙටි කතන්දරයක්‌ වශයෙන් හුණුවටයේ කතාව ලියා ඇත. රුසියාවේ ජෝජියාවට සම්බන්ධ කතාවක්‌ වශයෙන් ඔහු එය නැවත රචනා කොට "කවුකාසිෂ ක්‍රයිඩ ක්‍රයිස්‌" නමින් රඟදැක්‌වීය.

මාක්‌ස්‌වාදයට නැඹුරු වූ බර්ටෝල් බ්‍රෙෂ්ට්‌ කිසිදු ආගමක්‌ ඇදහූ බවක්‌ නොපෙනේ. දෙවියන් වහන්සේ පිළිබඳ බ්‍රෙෂ්ට්‌ගේ මතය ඔහුගේ ලේඛන තුළින් මතුවෙයි. එක්‌ දෙවියෙක්‌ සිටිනවාද? යන දින සටහන එය නිදසුනකි. "දෙවියන් වහන්සේ එක්‌ කෙනෙක්‌ද? කෙනෙක්‌ ඇසීය. ඒ සඳහා දෙන පිළිතුර පවත්නා තත්ත්වය මත ර¹පවතින වෙනස්‌ කරගත යුත්තකි. එය වෙනස්‌ කරගන්නට ඔබ සූදානම් නැතිනම් ප්‍රශ්නය අත්හැර දැමිය යුතුය. එය වෙනස්‌ කරගන්නේ නම්, මට ඔබට උදව් කළ හැක. එක දෙයක්‌ මට කිව හැක. එනම්, දෙවියන් වහන්සේ කෙනකු වුවමනා යෑයි ඔබ දැනටමත් තීරණය කර තිබෙන බවයි."  "අහසෙහි කුණාටුවක්‌ තිබෙන විට අවශ්‍ය වන්නේ දෙවියන්ට යාඥා කිරීම නොව ඔබගේ රැකවරණය තහවුරු කරගැනීමයි" 

බදුදහමෙහි එන සත්‍යය බ්‍රෙෂ්ට්‌ පිළිගෙන ඇත. ගිනිගත් ගෙය පිළිබඳ බුදුරදුන්ගේ උපමාව සඳහන් පැදි පෙළෙන් ඒ බව පැහැදිලි වෙයි. ශාරීරික සුවතාව සඳහා චීනයේ භාවිත ජල ප්‍රතිකාර ක්‍රමයට බ්‍රෙෂ්ට්‌ තරුණ කාලයේ බෙහෙවින් ඇලුම් කර ඇත. දියෙහි වැතිර සිටී, සම්බාහනයෙන් පසු පොරෝනයකින් සිරුර වෙලා තැබීම වැනි දේවල් එයට සම්බන්ධය. ජල ප්‍රතිකාරයෙන් ලැබෙන සුවය නිර්වාණ සැපයට සමාන කරමින් බුදුරදුන්ගෙන් අසන්නේ බ්‍රෙෂ්ට්‌ගේ අත්දැකීම් ඇසුරෙනි.


20121225

බොදු කිතුණු හින්දු මුස්ලිම් කාමය


ආගමික උත්සව වලට
අඩ නිරුවතින් එන එක
බොහෝ විට ගර්හාවට ලක් වෙන
ජනප්‍රිය චාරිත්‍රයක්.

ඔවුන් ඒ ඇඳුම් ඇඳන් එන්නෙ
කාගෙ අවශ්‍යතාවයක්
පිරිමහන්නද?..

ඉල්ලුම සරිලන සැපයුමකුත්
සැපයුමට සරිලන

ඉල්ලුමකුත් තියනවා..

දෙපාර්ශවයම
දෙපැත්තෙ ඉඳන්
තෘප්තියක් ලබනවා.


කාමය කියන්නෙ
දෙදෙනෙක් තමන්ගෙ සතුට සඳහා
එකිනෙකා උපයෝගී කර ගැනීමටයි.

පිරිසක් කාමයෙන් දැවෙද්දි
තව පිරිසක් කාමය යටපත් කරගෙන
ඒ තුළ සිරකරුවන් වී ඉන්නවා.

කාමය යටපත් කරගෙන
ඒ කාමයෙන් රහසේ දැවෙන
කාමයෙන් වඩාත්ම පිපාසිත පිරිස ඉන්නෙ
ආගමික ආයතන ආශ්‍රිතවයි.

ඔවුන් පැස්බරා වගේ
ආගම තුළ හිස සඟවාගෙන
සැනසිල්ලෙ ඉන්න පිරිසක්.

පූජකයනුත් අසරණයි.
ඔවුන්ට මොන ස්වරූපයෙන් ආවත්
සෙනග වටිනවා..
සෙනග කියන්නෙ මුදල්... ලාභ සත්කාර.

අඩ නිරුවතින් එන කෙනෙක්
නතර කළොත්
එයින් තෘප්තිමත් වෙන
අනුග්‍රාහකයන් හතරපස් දෙනෙක්
නැති වෙන්න පුලුවන්.

ආගමක් දහමක් නොදන්න
ගින්දරට වගේම 
කාමයටත්
බොදු කිතුණු හින්දු මුස්ලිම්
කියා වෙනසක්  නැහැ.

ගින්නට සමීප වෙන කෙනා දැවෙනවා.

සීතලෙන් දැවෙන කෙනෙකුට
ගින්න සැපක්.

ඒ වගේම කාමයත්
කැළඹුණ දුක්මුසු හිතක් ප්‍රිය කරන
විඳින්න පුලුවන් ගින්නක්.

ඒ හිත කාමය නැත්නම්
ද්වේශය විඳිනවා.

අඩ නිරුවතට ඔබ විරුද්ධ නම්
ඔබ කරන්න හිතන්නෙ
ඔබේ සැනසිල්ලට
අඩ නිරුවත වහල දාන්නයි.

ලෝකෙ තියන නිරුවත
වහනවට වඩා හොඳයි
එයින් තමන් තුළ ඇතිවෙන
කැළඹිල්ල දැකලා
ඒ කැළඹිල්ලට වහල් නොවී ඉඳීම.

ලෝකය රෙද්දකින් වහල
තමන්ගෙ හිත රැකගත්තා කියමු.
පොඩි හුළඟකට හරි
අර රෙද්ද පොඩ්ඩක්
එහා මෙහා වුණොත්
ආයෙත් හිත කැළඹෙනවා..

ඒ එක පැත්තක්.

අනික් පැත්තෙන්,
ඔය කැළඹිල්ල ආශාවෙන් විඳින
ඔබට වඩා වියරුවෙන් හැසිරෙන
නොදැමුණු හිත් ඇති,
චාරයක් නැති හිත් ඇති පිරිසක්
තියන රෙදිත් ගලවන්න ආසාවෙන්
ඒ සඳහා සටන් කරමින් ඉන්නවා.
ඔවුන්ගෙ පිරිසත් වැඩියි..
වියරුවත් වැඩියි.

සමහරු සදාචාරයට නෙවෙයි..
නීතියටවත් සංවේදී නැහැ.

ඔබටත් කළ හැකි දේවල් තියනවා.

1, ඔවුන් මෙන් කාමයෙන් වියරු වැටී..
ප්‍රසිද්ධියෙ හෝ අප්‍රසිද්ධියේ
තමන් තුළ ඇවිලෙන
රාග ගින්නට පෝර දමමින්
සිත ගත සවි ඇති තාක් කල්
නිදැල්ලේ කාමයෙන් මුසපත් වෙන්න පුලුවන්.

2, කාමය නිදැල්ලේ ප්‍රදර්ශනය කෙරන තැන්
හිතා මතා මග හරින්න පුලුවන්.

3,බහුතර ජනතාව මෙන්
ලෝකයට ඇස් කන් වසාගෙන
තමන්ගෙ කෑම, බීම, නින්ද වගේ
මූලික අවශ්‍යතා ටික ඉටුකරගෙන
අඩ නින්දෙන් ජීවිතය හරහා
බඩ ගාන්නත් පුලුවන්.

3, නිදැල්ලේ ප්‍රදර්ශනය කෙරන
ප්‍රදර්ශන කාමයෙන්
තමන්ගෙ හිතේ ඇවිලෙන
රාගයට මෙසේ ද්වේශ කරමින්
තමන්ගේ ද්වේශය
ඔවුන්ගේ රාගයට එරෙහිව
මෙසේ මුදා හරින්නත් පුලුවන්.

5, ඔවුන් ප්‍රදර්ශනය කරන රාගයටත්,
ඉන් ඇවිස්සෙන තමන්ගේ රාගයටත් ,
ඒ රාගය ගැන ඇතිවෙන ද්වේශයටත්
උපෙක්ෂාවෙන් සිටීම.

පස් වෙනි ක්‍රමය
කියන්නෙ විපස්සනා.

ඒ ක්‍රමයට නම්
කුරුසියෙ ඇණගැහුවත්
සැනසිල්ලෙන් ඉන්න පුලුවන්.

ජේසු කුරුසියෙ හිටියෙත්
එහෙම තමයි.

"මොවුන් කරන දේ
මොවුන් දන්නෙ නෑ"කියල
පෙනෙන්න තරම් පැහැදිලි
මනසක් ජේසුට තිබුණේ ඒ නිසයි.

සැනසිල්ලෙන් ඉන්න වෙනත්
සාර්ථක මගක් නැහැ.

20121224

ළදැරියන්ගේ ප්‍රදර්ශන කාමය

http://sphotos-b.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash3/521716_4170550588763_152797583_n.jpg
මිනිසුන් ගැහැණුන් හොඳ නරක දෙකටම
තදින් ඇබ්බැහි වෙන්නෙ
පුංචි කාලෙදිම,
ඔවුන්ගෙම දෙමව්පියන් නිසා. 


හොඳ දෙමව්පියන් ළඟ හැදෙන
නරක දරුවා ජන්මයෙන් ගෙනාපු
නරකත් අඩු වෙනවා.

නරක දෙමව්පියන් ළඟ හැදෙන
හොඳ දරුවා ජන්මයෙන් ගෙනාපු
හොඳත් අඩු වෙනවා.

අපේ අවුරුදු හතරෙ දෝණි

ඇඳුම් තෝරලා අඳින්න පටන්ගත්තම
ඉන්දියානු දැරියන් අඳින සාය
අන්දලා හුරු කළා.
දැන් ඇයට වෙන ඇඳුමක් දුන්නම
සාය ඉල්ලලා අඬනවා.

පුංචි කාලෙම
සීලයට ඇබ්බැහි නොවෙන අය
එක්කො මෝහයට ඇබ්බැහි වෙනවා.
නැත්නම් වල් තිරිසන් කමට
ඇබ්බැහි වෙනවා.

විදසුන් වඩලා
ප්‍රඥාව වඩා ගන්න ලැබෙනතුරු
සීලයට ඇබ්බැහි වීම හොඳයි.

පුංචි කාලෙ දරු දැරියන්ගෙ
ඇඟ ල
ස්සණයි.
දෙමව්පියො ඒ ඇඟපත
ඉලිප්පිලා පෙනෙන්න ඇඳුම් අන්දලා
දරුවට අවධානය ලබා දෙනව..


ළදැරියන්ට ප්‍රදර්ශන කාමයක් නැහැ.

ළදැරියන්ගේ ප්‍රදර්ශන කාමය තුළින්
සැබැවින්ම ප්‍රකාශනය වෙන්නෙ
දෙමව්පියන්ගෙ හීන මානයයි.

පුංචි දරුවා ඒ ඇඳුමටත්
අවධානයටත් දෙකටම ඇබ්බැහි වෙනවා.
මොන දේකට ඇබ්බැහි වුණත්
කල්යාමෙදි බලය ලැබෙන්නෙ
ඇබ්බැහි වුණ දේටයි.
ඇබ්බැහි වුණ කෙනා වහලෙක් වෙනවා.

හොඳ සංස්කෘතික පුරුදු වලට
ළමා කාලෙ ඉඳල ඇබ්බැහි වුණ දරුවන්ට
යොවුන් වියට පත් වුණාමත්
වල් විදියට අඳින එක

වල් විදියට හැසිරෙන එක බරක්.

පොඩි කාලෙ වල් විදියට ඇඳගෙන
වල්කම සාමාන්‍ය දෙයක් වුණ
තිරිසන් පරිසරයක හැදුණ කෙනෙකුට
සංවර කම වටින බව තේරිලා
සිල්වත් වෙන්න හැදුවොත්
ඒ සඳහා ලොකු සටනක් කරන්න වෙනවා.

ඒත් ඒ පරිත්‍යාගය වටිනවා.

20121223

හොඳ මිනිසාත් නරකයි.

 

සාමාන්‍ය මිනිසුන්
සාපේක්ෂ ලෙස වර්ග දෙකකි.
පොදුවේ ගත් කල එකකි..

හොඳ මිනිසුන් සහ නරක මිනිසුන් ලෙස
සමාජය විසින් වර්ග කෙරුණද
පොදු සමාජයෙහි වෙසෙන සියල්ලන්ම
ඇතුළාන්තයෙන් සමානයහ.

මෙය කියවන ඔබද
ලියන මාද
මෙමෙ දෙවර්ගයෙන්ම සැදුණු
සාමාන්‍ය මිනිසුන් බව
අන් අය කෙසේ වෙතත්
අපි දෙදෙනා දනිමු.

එහෙයින්
අපි එක්ව සත්‍යයට මුහුණ දී
අප ඉන්න තැනත්
ඉන් ඔබ්බෙහිත් ඇති දේ
නිහතමානීව, සංවරව විමසා බලමු.

පොදුවේ ගත් කල
සාමාන්‍ය මිනිසුන්
හොඳ මිනිසුන් සහ නරක මිනිසුන් ලෙස
සමාජය විසින් වර්ග කෙරුණද
පොදු සමාජයෙහි වෙසෙන සියල්ලන්ම
ඇතුළාන්තයෙන් සමානයහ.

ප්‍රිය දෙයක් දුටු විට
ඒ පසු පස දුවන්නට
ඇතුළාන්තයෙන් එන පෙළඹීම
මේ දේවර්ගයටම පොදුය.

හොඳ මිනිසා
ඇතුළාන්තයෙන් එන පෙළඹීම
පාලනය කර ගෙන නවතියි,
නැත්නම් හැල්මේ ගොස්
සමාජ සම්මතයට අනුව
ඒ දේ ලබා ගනියි.

නරක මිනිසා
කිසිවක් ගැන නොසිතා නොබලා
ප්‍රිය දේ පසුපස දුවයි.

හොඳ මිනිසා මස් මිලට ගෙන අනුභව කරයි.
නරක මිනිසා මරාගෙන කයි.

හොඳ මිනිසා උපයා ගනියි.
නරක මිනිසා මංකොල්ල කයි.

හොඳ මිනිසා විවාහ ජීවිතයක් ගත කරයි.
නරක මිනිසා අනාචාරයේ හැසිරෙයි.

හොඳ මිනිසා ඇත්ත කියයි.
නරක මිනිසා බොරු කියයි.

හොඳ මිනිසා මත්පැන් පානයෙන් සිහි සුන් කර නොගනියි.
නරක මිනිසා මත්පැන් පානයෙන් සිහි සුන් කර ගනියි.

ඇතුළාන්තයේ ආවේග මගින්
පොළඹවන ලද හොඳ මිනිසා
ආගම නිසා හෝ,
සමාජ සම්මතය නිසා හෝ,
රාජ්‍ය නීතිය නිසා හෝ
පවුල් සංස්ථාව රැක ගැනීමට හෝ
එම ආවේග දමනය කරගෙන
සමාජය නොපෙළා ජීවත් වෙයි.

ඇතුළාන්තයේ ආවේග මගින්
පොළඹවන ලද නරක මිනිසා
ආගම නිසා හෝ,
සමාජ සම්මතය නිසා හෝ,
රාජ්‍ය නීතිය නිසා හෝ
පවුල් සංස්ථාව රැක ගැනීමට හෝ
එම ආවේග දමනය කරගත නොහැකිව
සමාජය පෙළමින් ජීවත් වෙයි.

සාපේක්ෂව හොඳ සමාජයක
නරක මිනිසා සමාජය පෙළන්නෙකි.

සාපේක්ෂව නරක සමාජයක
හොඳ මිනිසා සමාජය පෙළන්නෙකි.

සමාජය නොපෙළන්නා
ඇතුළාන්තයෙන් කවරෙකු වුවද
ඒ සමාජයට ඔහු හොඳ මිනිසෙකි.

සමාජය පෙළන්නා
ඇතුළාන්තයෙන් කවරෙකු වුවද
ඒ සමාජයට ඔහු නරක මිනිසෙකි.

හොඳ මිනිසා සහ නරක මිනිසා වෙනස් වන්නේ
ඔවුන් සමාජයෙහි හැසිරෙන ආකාරයෙන් පමණි.
ඔවුන් සමාජයට සහ තම සිතැඟි වලට
ප්‍රතිචාර දක්වන ආකාරයෙන් පමණි.

සමාජය හොඳ මිනිසුන් ලෙස ගරු කරන හෝ
නරක මිනිසුන් ලෙස හෙළා දකින
පොදු මිනිසා පිළිබඳ සත්‍යය දන්නේ
ඔවුන් සහ සමීපතමයින්ය.

සමාජය ඔවුන් වර්ග කරන ආකාරයට අනුව
ඔවුහු හැමවිටම නොහැසිරෙති.

හොඳ මිනිසා
මොහොතකින්
දරුණු මිනීමරුවෙකි විය හැක.
දරුණු මිනී මරුවෙකු
නාඳුනන අහිංසකයෙකු වෙනුවෙන්
ජීවිතය පිදිය හැක.

ප්‍රිය දේ ලබා ගැනීමටත්,
අප්‍රිය දෙයින් මිදීමටත් ඇති කැමැත්ත නිසා
ඇතුළාන්තයෙන් එන පෙළඹීම මත
සියල්ලම කරන,
එහෙත් එම පෙළඹීම නිසා
තමා මෙය කරන බව නොදන්නා
පොදු සාමාන්‍ය මිනිසා
හොඳත් නරකත් අතර දෝලනය වෙමින්
ජීවිතය සාපේක්ෂ වශයෙන්
හොඳ හෝ නරක ජීවිතයක් ලෙස
ඔහේ ගෙවා දමයි.

සමාජයෙන් ඈත්වී
තමාගේ ලොවක් තුළ ජීවත් වන
ඉතා හොඳ මිනිසුන් ලෙස,
සමාජයෙන් බුහුමන් ලබන කොටසක්ද ඇත.

ඒ ඔවුන් හොඳ නිසා නොව
තමාට අත්‍යාවශ්‍ය දේ ගැන පමණක් සිහියෙන්
අන් සියල්ලට ඉඳුරන් වසාගෙන
මෝහයෙන් ජීවත්වෙන ඔවුන්ගෙන්
රාගයෙන් හෝ ද්වේශයෙන් හැසිරෙන අයගෙන් මෙන්
සමාජයට කරදරයක් නැති නිසාය.
බටහිර රටවල්වල නිරාගමික සමාජ
මනස නිර්වින්දනය කරගැනීමෙන්
මළවුන් මෙන් වෙසෙන්නන්ගෙන් සමන්විත වීම නිසා
අපරාධ ආදිය අවම වී ඇත.

අපරාධකාරයින්ටත්‍ සමාධිය තියනවා.

  හිට්ලර්, මහින්ද, සිරිධම්ම, ඥාණසාර වැන්නන්
ලෞකික ධ්‍යානවල බලයෙන් නොමග යෑම සඳහා
අපට දැකිය හැකි උදාහරණයි.

ලෞකික ධ්‍යානවලින් හානියක් නොවන්නට නම්
ප්‍රබල ශීලයක් අවශ්‍යයි.
ශීලය පදනම් නොවී ලබන සමාධිය
වඳුරා අත පත් දැලි පිහිය වගෙයි.
ලෞකික ධ්‍යානයත්, චරිත ලක්ෂණත් මත
ඔහු රකින්නට කල්ලියක් ඔහු වටා රොක් වෙන නිසා
ඔහු ඒ අවිය තමන්ට රිසි ලෙස
රිසි තැන්වල වනනවා.
ප්‍රබල අපරාධකාරයින්ට
කූට දේශපාලනඥයින්ට,
ව්‍යාපාරික සක්විත්තන්ට
හොඳ සමාධියක් තියනවා.
මහ රෑ හොරෙන් ඇතුල්වෙලා
බැංකුවක සේප්පුවක් කඩන්න,
අහු නොවෙන විදියට මිනීමැරුමක් කරන්න,
කූට ව්‍යාපර කරන්න
ප්‍රබල සමාධියක් අවශ්‍යයි.
එහෙත් ඔවුන්ගේ සමාධිය
කෙලෙස් මලින් අපවිත්‍රයි.

ඔවුන් සිත එකඟ කරගන්නේ
ඔවුන් කරන පවට පමණයි.
ඔහුගේ පාපී ක්‍රියාවන්ගෙන් ඔහුට වෙන හානිය හෝ
අන් අයට වෙන හානිය නොපෙනෙන නිසා
ඔවුන්ගේ හිත් නිදහස්.
ඒ අන්ධ නිදහස තුළ
සමාධිය තියනවා.
සමහරු ඒ මෝහය
රහත් බව ලෙසත් සිතනවා.
ඒ ඉකුත් 16 වැනිදා උදෑසනයි. සිය වැඩිමහල් පුතු සමඟ කටුබැද්ද ප්‍රදේශයේ අවන්හලකට ගොස් දරුවා සමඟ විනෝද වී පැමිණි මොහු එදින නිවසේ වැඩ කටයුතු ද නිමකොට නින්දට වැටුණේ හෙට දිනයේ පිබිදෙන බලාපොරොත්තුවෙනි. මධ්‍යම රැය ගෙවි යමින් තිබුණ ද මොහු අසලකටවත් නිදි දෙව්දුව පැමිණ සිටියේ නැත. මව හා මෙහෙකාරිය තද නින්දේය. හීන් සීරුවේ නැගිට ගත් ඔහු තම බිරිය හා දරු දෙදෙනා නිදා සිටි කාමරයට ඇතුළු විය. තුන්දෙනාම නින්දේය.

“මදුරු දැල අයින් කරලා මම බිරියගේ බෙල්ල අල්ලා ගත්තා. එයා දඟලන්න පටන්ගත්තා. ඒත් මම අතහැරියේ නැහැ. ඒ සද්දෙට ලොකු පුතා ඇහැරිලා ආච්චියේ ආච්චියේ කියලා ඇඳෙන් දුවන්න ගත්තා. මම ලොකු පුතාව ඇදලා ආයෙත් ඇඳට දාලා බෙල්ල මිරිකලා ඇල්ලුවා. අනිත් අතින් බිරියගේ බෙල්ල තද කළා.”

මොහොතකින් දෙදෙනාම මරු වැලඳ ගත්හ. ඒත් සිඟිති පුතු තවමත් තද නින්දේය. පුතු අතට ගත් ඔහු සිය බිරියගේ ළැම අසල පුතු තැබුවේය. පුතු මවගේ කිරි බොමින් සිටියදී මියගිය බව ඇඟවීමටය. ඉන්පසු මදුරු දැල එල්ලා එතැන තිබු සුවඳ විලවුන් බෝතලය ඇඳ වටා වත්කොට ගිනිකූරක් ගසා මදුරු දැලට ඇල්ලීය. ඒ සැණින් ගිනි ඇවිලී ගියේය.

“එතකොට මොකද අර ඉටිපන්දමක් පත්තු කරලා තිබුණේ”

“ඉටිපන්දම නිසා මදුරු දැලට ගිනිගත්තා කියලා පෙන්නන්න.”

තම බිරිය හා දරුවන් ගින්නෙන් දැවි යද්දි කිසිදු වගක් නැතිව තම කාමරයට ගිය මොහු නින්දට වැටුණ ද නින්ද තමා අහලකටවත් පැමිණියේ නැති බව ද ඔහු පොලීසියට කීවේය.

පසුදා උදෑසන පිබිදුණු ඔහුට පෙරදා රාත්‍රියේ කළ කී දේ මැවි මැවි පෙනෙන්ට විය. ඒත් ඒ බවක් නොපෙන්වා ඔහු සිටියේය.

“මම දැනගත්තා උදෙන්ම අම්මා නැගිටලා දරුවන්ගේ කාමරයට යන බව... මම ඒ නිසාම අල්ලපු ගෙදරකට ගිහින් හිටියා.”

සිතු පරිදිම ඔහුගේ මව සිය මුණුබුරන් බලන්නට ඔවුන් නිදා සිටි කාමරයට ගියාය. කාමරය දුමින් පිරි ගොස්ය. මින් බියට පත්වූ ඇය කෑගැසුවාය. එසැණින් පිට ගෙදරක සිටි ඔහු ද කලබලයෙන් දිව ආවේය.

“දෙවියනේ මේ මොන අපරාධයක් ද?”

මව මෙන්ම ඔහු ද විලාප දෙමින් හඬා වැලපුණහ. අසල්වාසීන් නිවෙසට පැමිණ සිදුව ඇති විනාශය දැක “අනේ අපොයි” කීහ. සිද්ධිය පොලීසියට දැනුම් දුන්නේ ඉන් පසුවය. පොලීසිය පැමිණ පරීක්ෂණ ඇරැඹීය.

සම්පූර්ණ කතාව

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=484235341628554
විදර්ශනාවෙන් තොරව තනිව වඩන සමථය
මාරයාට පිවිසීමට ඉතා හොඳ පුලුල් දොරටුවක්.
සමාධිය වඩන දුස්සීල භික්ෂුවකට
බුදු දහම ලෙස වෙස් ගන්වන ලද
මිසදිටු දහමක් දෙසා
මිනිසුන් නොමග යවන්න පුලුවන්.

ඔහුගේ ස්වරය තුළ
ඔහුගේ සමාධිය
ගැබ් වෙනවා.

වචන වල මොනවා තිබුණත්
ඔහු ඇසුරු කරන්නාගේ හිතත්
ඒ වචන අනුව තැන්පත් වෙනවා.
ඒ සමාධිය මුසුවූ දහම
විෂ සහිත වුවත්
අසන්නා පොළඹවන සුලුයි.
සිත නිර්වින්දනය කරන උපක්‍රම වලට
දුක් විඳින මිනිසා කැමතියි.

බොහෝ දේශකයින්
ජනප්‍රියවන්නේ එසේයි.


කලක් ජනප්‍රියව සිටි හිමිවරුන්
පසුව උමතුවෙන් මෙන් හැසිරෙන්නේ ත්
වරදවා සමාධි ගත කළ
කෙලෙස් බර සිත නිසයි.
වැරදි සමථයෙන් ලැබෙන
මේ අනිටු ප්‍රතිඵලය
ගිහියන්ට වුවත් පොදුයි.

ප්‍රබල අපරාධකාරයින්ට
කූට දේශපාලනඥයින්ට,
ව්‍යාපාරික සක්විත්තන්ට
හොඳ සමාධියක් තියනවා.
මහ රෑ හොරෙන් ඇතුල්වෙලා
බැංකුවක සේප්පුවක් කඩන්න,
අහු නොවෙන විදියට මිනීමැරුමක් කරන්න,
කූට ව්‍යාපර කරන්න
ප්‍රබල සමාධියක් අවශ්‍යයි.
එහෙත් ඔවුන්ගේ සමාධිය
කෙලෙස් මලින් අපවිත්‍රයි.

මනසාචෙ පදුට්ඨේන,…

කිලිටි සිතින්
කියන කරන දෙයින්
ඔවුන්ටත් අනුන්ටත්
හානියක්මයි වෙන්නෙ.
ඵස්ස පච්චයා වේදනා
වේදනා පච්චයා තණ්හා
තණ්හා පච්චයා උපාදාන

විදර්ශනාවෙන් තොරව සමථය හානිකරයි.
සමථය තනිව වඩා ලෞකික ධ්‍යාන ලැබූවෙකුට
ක්ලේශයක් මතුවීම සුනාමියක් විය හැකියි.
විදර්ශනාවෙන් වැඩෙන සමාධිය වැඩෙන්නෙ
කෙලෙස්මතුවීමට වඩන උපේක්ෂාව සමගයි.
සිතේ මතුවෙන කෙලෙස් වලට උපේක්ෂාව වඩන්නා
ඔහුගේ උපේක්ෂාව වඩාගත් වපසරිය තුළ
ඔහු කෙලෙස්වලින් නොමග යන්නෙ නැහැ.


විදසුන් වඩන්නාගේ සිතේ මතුවෙන කෙලෙස්
කයෙහි වේදනා, සිතෙහි ධර්මතා ලෙස
සිහියෙන් දකින්නටත් උපේක්ෂාවෙන් වෙසෙන්නටත්
නබන නිරන්තර පුහුණුව නිසා
මතුවෙන මතුවෙන ක්ලේශය ඔහුට භාවනා අරමුණක්.
විදසුන පුහුණුවෙන්නට
සිත පිරිසිදු කරගන්නට අවස්ථාවක්.
ප්‍රඥාවට දොරටුවක්.


අව්වෙ ඉන්න කෙනෙකුට
අව්ව ස්පර්ශ වීම නිසා
හෙවනක් හොයන්න එන තණ්හාව
ව්‍යාපාද නීවරණයත්
හිතේ ඇතිවෙන ද්වේශයත්
අප්‍රිය වේදනාවත්
විදසුන් වඩන්නාට
විදසුන් අරමුණක් .

පුහුණුව දියුණු වනවිට
නීවරණයක් වෙන්නත් පෙර
අව්ව ස්පර්ශ වීම නිසා
ඇතිවෙන වේදනාව
අප්‍රිය වේදනාවක් විදියට
ඔහුට දැනෙනව,.
ඒ වේදනාවට
උපෙක්ශාවෙන් සිහියෙන් සිටින විට,
එය හිත අඳුරු කරන
නීවරණයක් බවට පත්වන්නෙ නැහැ.
ඔහුට සමථය අවශ්‍යම නැහැ.

ව්‍යාපාදය බවට පත්වෙන
අප්‍රිය වේදනාවට
උපේක්ශාව තියනවා නම්
සමථ වඩන තත්වයට
හිත පත්වෙන්නෙම නැහැ.

ඒත් 
විදසුන් වඩන කෙනෙකුට වුණත්,
විදසුන මග හැරුණොත්,
අව්වට සාප කර කර,
කුඩේ නැති කරපු “කාලකණ්ණියා”ට
කරන දෝශාරෝපණ
හිතෙන් සැලසුම් කරමින්
අර සරල තණ්හාව
උපාදාන කර ගන්න කොට
විදසුන් වඩන්න බැරි තරමට
සිත කැළඹිලා.
තණ්හා මට්ටමේදි නීවරණය විදසුනට අරමුණක් විනා
බාධාවක් නෙමෙයි.
නීවරණය වේදනා මට්ටමේදි
හඳුනා ගන්න තරම් සිත සියුම් නම්
සමථය අවශ්‍යම නැහැ.
ඒ වෙලාවට
විදසුනම සමථයේ කාර්යයත් කරනවා.

කෙලෙස් ඔස්සේ හඹා යන්නටම හුරු
නොදැමුණු සිතක් ඇත්තෙකුට,
වේදනාවක්
තණ්හාව බවට පත් වෙලා,
ප්‍රපඤ්ච ගොඩ නගමින්
උපාදාන වන විට
ප්‍රපඤ්ච නතරකොට
සිත නතර කර ගන්නත්,
සිහි එලවා ගන්නත්
සමථය උපකාරී වෙනවා.
සිතේ සමාහිත බව
අරමුණු කරගෙන වඩන
විදසුන් මූලික සමථය
නිවන් මගට උපකාරීයි.

එහෙත් කෙනෙකු සමථය වඩන්නේ
එයින් ලැබෙන සුවය අරමුණු කරගෙන නම්,
ඒ දැහැන තුළ
ඔහුට ඔහුගෙ කය, වේදනාදිය නොදැනෙන්නේ නම්,
එය නිවන් මගට බාධාවක්.

කවරෙකු වුවත්,
සමථය අගය කළ යුත්තේ
එය එකෙණෙහිම,
විදර්ශනාවට පාදක වන්නේ නම් පමණි.

සම්මා සතිය වන
සතර සතිපට්ඨානය පාදක වූ සම්මා සමාධිය
කෙලෙස් මලින් කිලිටි නැහැ.

නිර්මල සම්මා සමාධිය
විදසුන් වඩා සම්මා සතිය දියුණු කිරීමෙන්ම
ලැබිය යුතුයි.

සංස්කෘතියෙන් නිදහස් වූ සමාජයක්..


 බෞද්ධ සංස්කෘතිය නිර්මාණය කළේ
බුදුන් වහන්සෙ නෙමෙයි.
බෞද්ධ සංස්කෘතිය නිර්මාණය කළේ
බුදුන් වහන්සෙ ඇදහූ බෞද්ධයන්...
සහ ඔවුන් පාලනය කළ රජවරුන්.

බුදුන් වහන්සෙ බුදු දහම
දේශනා කළේ
තනි තනි පුද්ගලයාට
එදිනෙදා ජීවිතයේ දුක නිවා ගනිමින්
ක්ෂණයෙන් ක්ෂණය ඉදිරියට යන්නයි.
ඒ මොහොතෙන් මොහොතට දුක නිවන මග
සසර කෙළවර දක්වා කල් දැමුව
මෝහාධික පූජකයන් සහ
බල ලෝභී රජවරුන්
බෞද්ධ සංස්කෘතිය
සමාජීය ක්‍රියාවලියක් බවට පත් කරලා
නියම අරුත වසන් කළා.

ඒ සංස්කෘතිය තුළ
බුදු දහම මියගියේ නැහැ.

ප්‍රඥාවෙන් යායුතු මග
ශීලයෙන් යන්නට ඔවුන් හුරුවුණා.

ගින්න මොකක්ද කියා නොසොයා,
ගින්නෙන් ආරක්ෂා වීමට හුරු නොවී
ගින්නෙන් ඈත්වී ඉන්නට
සමාජයක් විදියට හුරු වුණා.

තනිව යායුතු මගෙහි
සමාජයක් විදියට යන විට
ශීලයෙන් එහාට යන්නට
කිසිවෙකුට බැහැ.

බුදුන් වහන්සෙගෙ අරමුණ ඉටු නොවුණත්
ශීලය රැකෙනවා නම්
සමාජයෙ ආරක්ෂාව තියනවා.

බුදු දහමෙන් හික්මෙන සමාජයක
බෞද්ධ සංස්කෘතික අංග තුළ
බුදු දහමෙ ලකුණු තියනවා.

හැන්දෑවෙ බෝමලුවෙ පෙළට ඉඳන්
බුද්ධ පූජාවට අත ගහන්න
මල් වට්ටිය අතින් අත යැවීමෙන්
ඇතිවෙනවා, නැතිවෙනවා වශයෙන්
අනිත්‍යය පිළිගන්න බෞද්ධයා
පුරුදු වෙනවා.

පුදන මල් පරවෙන බව
සිහි කිරීමෙන්
අනිත්‍යය පිළිගන්න බෞද්ධයා
පුරුදු වෙනවා.

අනිත්‍යය දැනෙන
අනිත්යය පිළිගන්න බෞද්ධයා
එයින් හික්මෙනවා.
ඔහු දුක් විඳින්නෙ නෑ.
ඔහු සැනසිල්ලෙන් ඉන්න නිසා
ඔහු අතින් තව කෙනෙකුගෙ
සැනසිල්ල නැති වෙන්නෙ නෑ.

ඒ සංස්කෘතියෙන් ලද ආලෝකයෙන්
බුදු සසුන පෝෂණය වුණා.

පෝෂණය වූ බුදු දහම ඇසුරෙ
බුදු දහම ග්රහණය කර ගැනීම
පහසු වෙනවා.

බුදුන් වහන්සෙ වෙනත් සංස්කෘතීන්
හිතා මතා බින්දෙ නැහැ.
අලුත් දෙයක් එක් කළා පමණයි.
මෝහයෙන් හොඳ හෝ නරක කරමින්
දෙකෙන්ම දුක් විඳිමින් සිටි
අන්ධ ජනතාවට සිහිය දුන්නා.

බිඳ වැටුණ සංස්කෘතීන් බිඳුණෙ
උන් වහන්සෙගෙ දහම නිසා නෙමෙයි.
ඒ දහම පිළිගත් මිනිස්සුන්ගෙ හිත් වලින්
මිථ්‍යා විශ්වාස අත් හැරුණ නිසයි.
මිථ්‍යා විශ්වාස තියන අය
බුදු දහම තුළමත් ඉන්නවා.
බහුතරය එහෙමයි.

කිසිම කෙනෙකුට තවත් කෙනෙකුගෙ
මිථ්‍යා විශ්වාස නැති කරන්න බැහැ.
එහෙම කරන්න හදන්නෙත්
මිථ්‍යා විශ්වාසයකින්.
තමන්ගෙ මිථ්‍යා විශ්වාස වලින්
තමන් මිදුණෙ නැත්නම්
මිථ්‍යා විශ්වාස නැතිකරන්න
ක්‍රියා කිරීම ඊටත් වඩා හානිකර මිථ්‍යාවක්.

සංස්කෘතියෙන් හික්මුණ අතළොස්සක්
දම්වැල දිග තියන දුර
නිදහසේ හිටියා.
පන්සිල් ගත්තත් නැතත්
ඔවුන් පන්සිල් රැක්කා.
ඔවුන් පන්සිල් රැක්කෙ ඉවෙන්...
තමන්ට හානිකර බව
යම් තරමකට වැටහුණ නිසාත්
ඒ හානියෙන් මිදෙන්න
ඔවුන්ට අවශ්‍ය නිසාත්
ඔවුන් සිල්වත්ව ජීවත්වුණා..
සංස්කෘතියෙන් හික්මුණ ඔවුන්
ඒ බව දැක්කෙ නැහැ.
ඒ හික්මීම පිළිබඳව සම්මානය
ඔවුන් විසින් තමන්ටම පුදාගෙන
තමන් නිදහස්ව ඉන්නවා වගේ
සමාජයත් මිථ්‍යා විශ්වාස වලින්
මුදාගන්න ඔවුන් හිතුවා.
ඔවුන් සංස්කෘතික දම්වැලේ දිග තියන තුරු
නිදහස භුක්ති වින්දා..
එයින් තෘප්තිමත් වුණා.

සමාජයෙ පිරිහීමට වගකිවයුත්තෙ
සංස්කෘතික ආරක්ෂාව නිසා
තමන්ගෙ ජීවිතය රැකගෙන
ඒ හික්මීම නැත් අනික් අය
සංස්කෘතියෙන් නිදහස් වෙන්න පොළඹවමින්
ඔවුන් වෙනුවෙන් සටන් කරපු
ලේඛකයන්...චින්තකයන්...
සහ කලාකරුවන්.

කූට දේශපාලනඥයන් කලේ
ඒ රැල්ල මතින්
තමන්ට අවශ්‍ය තැනට
ජනතාව කරපිටින් ගිය එකයි.

දම්වැලකින් බැඳල තියන මෘගයෙක්
නිදහස් කළයුත්තෙ
ඌට ඌව පාලනය කරගන්න
පුරුදු කලාට පස්සෙයි.

ඒ මෘගයා පාලනය කරලා තිබුණෙ
සමාජ සම්මතය හා සංස්කෘතිය විසින්.
තමා දමනය කර ගැනීමෙන් නෙමෙයි.
ඔවුන් හොඳින් හිටියෙ පුරුද්දට.
එතන මෝහය තිබුණා.

බෞද්ධ සංස්කෘතියෙ
නැතිකළ යුතුව තිබුණේ
ඒ තුළ තිබුණ මෝහයයි.
මෝහය නැති කළ යුත්තෙ
සිහිය ඇති කර ගැනීමෙන්.
ඒත් නිදහස වටිනවා කියල
ඒ උදෙසා ක්‍රියා කළ අයත්
ඇතුළාන්තයෙන් මෘගයෝ.
මෝහය නැතිකරනවා වෙනුවට
මෘගයා නිදහස් කළා.

දෙවෙනි පරම්පරාවට
තමන් දමනය කරගන්න බැරි වුණාට
ඔවුන් විකෘති මාර්ග වලින්
එන ප්‍රශ්න වලින් ගැලවෙන්න
හුරු වෙලා හිටියා.

ඒ පරම්පරාවෙ
ලේඛකයන්...චින්තකයන්...
සහ කලාකරුවන් දම්වැල තුළ හිටියෙ අසහනයෙන්.
දම්වැල ඇදෙන කොට ඔවුන්.
මත්පැනෙන්, ප්‍රශ්න වලින් පලායෑමෙන්,
කරන කාර්යයෙහි හිස සඟවා ගැනීමෙන්...
දම්වැල අමතක කළා.
පුද්ගලිකව රහසේ දම්වැල බිඳගෙන ගියත්
සමාජය ඉදිරියේ ඔවුන් සාධු වරුන් සේ හැසිරුණා.

සංස්කෘතිය ප්‍රතික්ෂේප කළත්
දහම ප්‍රතික්ෂේප කරන්න තරම්
ඔවුන්ගෙ සිහි මුළා වෙලා තිබුණෙ නැහැ.

ඒත් ඔවුන්ට සංස්කෘතියෙන් මිදීම
පුද්ගලික අවශ්‍යතාවයක් වුණා.
ඔවුන් හැඟීම්බරව
ඒ සඳහා සටන් කළා.
එයින් සිදුවුණේ
ඊටත් වඩා මෝහය වගාකෙරෙන
වනචර සංස්කෘතියක් බිහිවීමයි.

අද සංස්කෘතිය එපා කියන්නෙ
කලින් පරම්පරාවෙ මෙන්
ව්‍යාජ ආත්ම දමනයක්වත් තියන
ලේඛකයන්...චින්තකයන්...
සහ කලාකරුවන් නෙමෙයි.

ආතම දමනය කියල දෙයක් නැහැ..
එහෙම නැති එක ආඩම්බරයක් කියල හිතෙන
ප්‍රසිද්ධියේ අනාචාරයේ හැසිරෙමින්
ඒ ගැන උදම් අනන මෘගයන්
කවියෙන්, ගීතයෙන්, චිත්‍රයෙන්
සමාජයට මග පෙන්වනවා,
තමන් ඉන්න තැනට එන්නට.

අද සංස්කෘතිය නිර්මාණය කරන්නෙ
අර නිදැල්ලේ හැසිරෙන ප්‍රිසිදු මෘගයන්.

දැන් කුමක්ද සිදුවිය යුත්තේ?

20121222

අපේ පන්සලේ ලොකු හාමුදුරුවෝ


Photo by Ramila Bandara



අපේ ගමේ පන්සලේ
ඉස්සර හිටිය ලොකු හාමුදුරුවො
පූජ්‍ය වැලිවිටියේ සරණතිස්ස ස්වාමීන් වහන්සේ
මතක් වෙනවා මට.

ඒ හාමුදුරුවො කුඹුරක් මැද
දූපතක තිබුණ පන්සල
පොඩි ලෑලි ගේක ඉඳන් දියුණු කළා..

ලොකු ධර්ම ශාලාවක්..
වටේටම අඩි 30ක් විතර උස තාප්පයක් එක්ක
උඩ මලුවක බෝධියත්, වෙහෙරත්
අංග සම්පූර්ණ ලස්සණ බුදුගේ...

මේ සියල්ලම කළත්
අපවත් වෙනතුරුත්
උන්වහන්සෙ ජීවත් වුණේ
අර ලෑලි ගෙයිම තමයි.

ඒ හාමුදුරුවො පුංචි කාලෙ
ඒ හාමුදුරුවන්ගෙ අම්මා
පොඩි හාමුදුරුවො බලන්න
පන්සලට ආවම
ඒ කාලෙ හිටිය ලොකු හාමුදුරුවො
ඒ අම්ම යනකොට තුවායක් දීලා.
ඒක ඒ දවස්වල හාමුදුරුවො
කරන දෙයක්.
අම්මා ආපහු යනකොට
පොඩි හාමුදුරුවො පස්සෙන් දුවගෙන ගිහින්
අම්මගෙන් තුවාය අරගෙන
"අම්මා මාව බලන්න එනව නම් එන්න,
පන්සලෙන් මොකුත් ගන්න බලාගෙන
එන්න එපා"කියල දොස් කියල තියනවා.

තවත් වතාවක
ඒ හාමුදුරුවන්ගෙ ගෙදරට අයිති
ඉඩමක් විකුණලා
හාමුදුරුවන්ගෙ කොටස වශයෙන්
රු. 50ක් උන්වහන්සෙට දීලා.
මේ කියන්නෙ 1950-60 කාලෙ.
උන්වහන්සෙ ඒ නෝට්ටුව
පොතක් ඇතුලෙ දාල අරන් තියලා.
ඒ කාලෙ රු 50-100 නෝට්ටු
අවලංගු කරන කොට
මට මේ කතාව කියපු
ලේකම් මහත්තයට දීල
මාරු කරවගෙනත් තියනවා.

උන්වහන්සෙගෙ අම්මා නැති වුණ වෙලාවෙ
මළගෙදර වියදමට
දීල තියෙන්නෙ ඒ රු. 50.

ඉතින් ඒ හාමුදුරුවො
ගතකළ ජීවිතය අනුව
ලෝකය දිහා බැලුවෙ
පැහැදිලි අභිමානයකින්.
ඒ වගේ "ගැම්මක්"
මේ පොඩි හාමුදුරුවන්ගෙ
ඇස් දෙක දිහා බැලුවම
මට පෙනෙනවා.

අද පවතින සමාජයත්
භික්ෂු සමාජයත් අනුව
මේ ගැම්ම රැකෙන විදියෙ
නික්ලේශී ජීවිතයක්
ගතකරන්න ලැබුණොත්
පෙර පිනක්...

මිනිස්සුන්ගෙයි තිරිසනුන්ගෙයි ලොකු වෙනසක් නැහැ.


 



සුනඛයාට දැනෙන පරාසය සහ
හිතන්නට පුලුවන් පරාසය තුළයි
ඌ ක්‍රියා කරන්නෙ.

ඌට තරහා ආවොත්
කන්න දෙන අත සපා කන්නත්
ඌට පුලුවන්.

මෙතනදිත්
ඌට බැරි බව නොතේරෙන නිසයි
ඌ මේ දේ කරන්නෙ.

තමන් කරන්නෙ මොකක්ද කියල
නොදැන කරන හොඳත්
වටින්නෙ නැහැ.

මිනිස්සුන්ගෙයි තිරිසනුන්ගෙයි
ලොකු වෙනසක් නැහැ.
1, ප්‍රිය අයට හොඳ කරනවා.
2, අප්‍රිය අයට නරක කරනවා.
3, කරන්නෙ මොනවද කියල දන්නෙ නෑ.

මිනිස්සුත් ඔය තුන් විදියටම
ක්‍රියා කරනවා.

මිනිස්සු වෙනස් වෙන්නෙ වෙනත් දේකින්.

කරදරයක වැටුණ
සමීපම කෙනෙක් වුණත්
බේරගන්න බැරි බව දන්නවා නම්
නොතැවී ඉන්න පුලුවන්
මිනිසෙකුට විතරයි.

තමන්ට හතුරු කම් කරන
කෙනෙකුට වුණත්
උපකාර වෙන්න වුණාම
තමන්ගෙ ද්වේශය දමනය කරගෙන
උදව් කරන්නත් පුලුවන්
මිනිසෙකුට විතරයි.

තමන්ට දැනෙන්නෙ මොනවද,
තමන්ට හිතෙන්නෙ මොනවද,
තමන් කියන්නෙ මොනවද,
තමන් කරන්න මොනවද කියල
දන්නෙ මිනිසා විතරයි.

ඒ දැනෙන, හිතෙන,
දෙ දැකලා ඒ අනුව
කියන කරන දේ
කළමනාකරනය කරගන්නත් පුලුවන්
මිනිසෙකුට විතරයි.

ඒ මිනිසත් බව
දියුණු කරගන්නෙ
නැති අය තිරිසනුන් මෙන්
ජීවත් වෙනවා.



20121217

Illustrations



 
Drawn in 1991 when I was at  Grant McCann and Erickson.
I completed working over night on an urgent work around 2am,
and saw a nice ad with this pose..
on impulse drew this just for relaxation..
it became one of my favorite.

Yoken markers - A4 size.
-------------------------------------------------------------------------------
 1991
වසන්ත ශ්‍රීනාත් අඳින හැටි දැකලා
ඔහු ළඟ බලා ඉන්නම...
මම Grant එකේ
මාස හයක් වැඩට ගියා...

  වසන්ත ශ්‍රීනාත් අඳින හැටි දැකලා
ඇඳපු චිත්‍ර තමයි
[ එකක් දෙකක් ඇරෙන්න..]
මේ ඔක්කොම..

ඉතාම අඩු මුදලක් මට ලැබුණේ.
මම ඉගෙන ගත්ත දේ
සල්ලි වලින් මිල කරන්න බැහැ.

Al Pacino in God Father III
With Color Pencils, from a cover of LIFE magazine.
-----------------------------------------------------------------------------------------


Indian CAMEL Photo color and Liquid water color. A4 Size
----------------------------------------------------------------------------------------------------------



Drawn in 1991 when I was at  Grant McCann and Erickson.
For a rough visual
Yoken markers - A4 size.
 --------------------------------------------------------------------------------------------------------






























Willem Defoe as Jesus
The Last Temptation of Christ.


A4 size, With Yoken Markers