.ආගමිකයෙක්
ඉච්ඡාභංගත්වයෙන් කරන උමතු ක්රියාවන්
නිරාගමිකයාටත් පොදුයි.
ආගමිකයාට සරණක් ඇති නිසා
රකින්න විනයක් ඇති නිසා
ආගමිකයෙක් සමග සසඳන්න
පරමාදර්ශී චරිත ආගමිකයාට තියනවා.
ඔවුන් සිල්වත්ද, සිත සමාහිතද, ප්රඥාව වැඩෙනවද කියා
ඔවුන් සැලකිලිමත් වෙනවා.
නිරාගමිකයාට සරණක් නැති නිසා
රකින්න විනයක් නැති නිසා
නිරාගමිකයා අපරාධකරුවෙක් වුණත්
සසඳන්න තියන ප්රමිතිය
තවත් සාමාන්ය දුර්වලතා ඇති මිනිහෙක් සමග පමණයි..
නිරාගමිකයාට අභියෝගයක් නැහැ..
තමන්ට වඩා ලොකු අපරාධ කරුවෙක් පෙන්වලා
මම ඊට වඩා හොඳයි කියල
සැනසෙන්න නිරාගමිකයාට පුලුවන්
වෙනස එපමණයි..
ආගමිකයා වුණත් නිරාගමිකයා වුණත්
ඉච්ඡාභංගත්වයට පත් වුණාම
ආවේග ශීලී වුණාම
වැටෙන තැන එකයි.
ආගමිකයා වුණත් නිරාගමිකයා වුණත්
ආවේග ශීලී වුණාම
කරන්නෙ මොනවද කියල ඔහු දන්නෙ නෑ..
ඔහුට සිහිය නැහැ..
සිහිය ආවත් ඔහුට තමන් පාලනය කරගන්න බෑ.
ආගමිකයා කෝපයට පත් වුණාම
එක විදියකටත්
නිරාගමිකයා කෝපයට පත් වුණාම
තව විදියකටත්
කෝපයට පත් වෙන්නෙ නෑ.
දෙන්නගෙම කයෙහි සිදුවෙන රසායනික ක්රියා එකයි..
මනසෙහි ඇතිවෙන වියරු ස්වභාවය එකයි..
ඔවුන් වෙනස් වෙන්නෙ
ඒ කෝපය සමනය කරගෙන
ආත්ම දමනය කරගන්න
උත්සාහ කරන වෙලාවටයි.
ආගමිකයා සතුව මෙවලම්
ටිකක් තියනවා.
කෝපයට පත්වෙන කෙනෙක්
මේ ආකාරයට හැසිරිය යුතුයි කියලා
ආගමෙන් කෙරුණු මග පෙන්වීමක්..
කිසියම් ප්රමිතියක් තියනවා.
ඔහුට සිදුවෙන හානිය ගැනත් ඔහු හිතනවා.
නිරාගමිකයාට සරණක් නැති නිසා
රකින්න විනයක් නැති නිසා
තමන් අමතක කරන්න පුලුවන්..
නිරාගමිකයාට හිතන්න තියෙන්නෙ
නීතියෙන් හෝ සමාජයෙන් ඇතිවෙන
ප්රශ්න විතරයි.
ඉච්ඡාභංගත්වයෙන් කරන උමතු ක්රියාවන්
නිරාගමිකයාටත් පොදුයි.
ආගමිකයාට සරණක් ඇති නිසා
රකින්න විනයක් ඇති නිසා
ආගමිකයෙක් සමග සසඳන්න
පරමාදර්ශී චරිත ආගමිකයාට තියනවා.
ඔවුන් සිල්වත්ද, සිත සමාහිතද, ප්රඥාව වැඩෙනවද කියා
ඔවුන් සැලකිලිමත් වෙනවා.
නිරාගමිකයාට සරණක් නැති නිසා
රකින්න විනයක් නැති නිසා
නිරාගමිකයා අපරාධකරුවෙක් වුණත්
සසඳන්න තියන ප්රමිතිය
තවත් සාමාන්ය දුර්වලතා ඇති මිනිහෙක් සමග පමණයි..
නිරාගමිකයාට අභියෝගයක් නැහැ..
තමන්ට වඩා ලොකු අපරාධ කරුවෙක් පෙන්වලා
මම ඊට වඩා හොඳයි කියල
සැනසෙන්න නිරාගමිකයාට පුලුවන්
වෙනස එපමණයි..
ආගමිකයා වුණත් නිරාගමිකයා වුණත්
ඉච්ඡාභංගත්වයට පත් වුණාම
ආවේග ශීලී වුණාම
වැටෙන තැන එකයි.
ආගමිකයා වුණත් නිරාගමිකයා වුණත්
ආවේග ශීලී වුණාම
කරන්නෙ මොනවද කියල ඔහු දන්නෙ නෑ..
ඔහුට සිහිය නැහැ..
සිහිය ආවත් ඔහුට තමන් පාලනය කරගන්න බෑ.
ආගමිකයා කෝපයට පත් වුණාම
එක විදියකටත්
නිරාගමිකයා කෝපයට පත් වුණාම
තව විදියකටත්
කෝපයට පත් වෙන්නෙ නෑ.
දෙන්නගෙම කයෙහි සිදුවෙන රසායනික ක්රියා එකයි..
මනසෙහි ඇතිවෙන වියරු ස්වභාවය එකයි..
ඔවුන් වෙනස් වෙන්නෙ
ඒ කෝපය සමනය කරගෙන
ආත්ම දමනය කරගන්න
උත්සාහ කරන වෙලාවටයි.
ආගමිකයා සතුව මෙවලම්
ටිකක් තියනවා.
කෝපයට පත්වෙන කෙනෙක්
මේ ආකාරයට හැසිරිය යුතුයි කියලා
ආගමෙන් කෙරුණු මග පෙන්වීමක්..
කිසියම් ප්රමිතියක් තියනවා.
ඔහුට සිදුවෙන හානිය ගැනත් ඔහු හිතනවා.
නිරාගමිකයාට සරණක් නැති නිසා
රකින්න විනයක් නැති නිසා
තමන් අමතක කරන්න පුලුවන්..
නිරාගමිකයාට හිතන්න තියෙන්නෙ
නීතියෙන් හෝ සමාජයෙන් ඇතිවෙන
ප්රශ්න විතරයි.
සැබෑ නිරාගමිකයා යනු
දහම නොදන්නා කෙනෙකු හෝ
නොදන්නා දහම් ප්රතික්ෂේප කරන
අඳ බාලයෙකු නොවේ..
දහම නොදන්නා නමුත්
සත්යය සොයන ස්වාධීන ගවේශකයෙකි..
ඔහු ඉක්මණින් හෝ ප්රමාද වී හෝ
සත්යය සොයා ගනු ඇත..
ඔහු පල්ල හිල්වූ මල්ලක් ගෙන
විද්යාවට කඩේ යන්නෙක් නොව
හිස් මල්ලක් ගෙන
දකින සියල්ල තුළ
සත්යය සොයන්නෙකි.
ඔහුගේ මල්ල හිස්වී තියෙන්නේ
මල්ලෙහි පල්ල හිල්වී ඇති නිසා නොව
ඔහු තවමත් සත්යය නොදුටු බැවිනි..
දහම නොදන්නා කෙනෙකු හෝ
නොදන්නා දහම් ප්රතික්ෂේප කරන
අඳ බාලයෙකු නොවේ..
දහම නොදන්නා නමුත්
සත්යය සොයන ස්වාධීන ගවේශකයෙකි..
ඔහු ඉක්මණින් හෝ ප්රමාද වී හෝ
සත්යය සොයා ගනු ඇත..
ඔහු පල්ල හිල්වූ මල්ලක් ගෙන
විද්යාවට කඩේ යන්නෙක් නොව
හිස් මල්ලක් ගෙන
දකින සියල්ල තුළ
සත්යය සොයන්නෙකි.
ඔහුගේ මල්ල හිස්වී තියෙන්නේ
මල්ලෙහි පල්ල හිල්වී ඇති නිසා නොව
ඔහු තවමත් සත්යය නොදුටු බැවිනි..