Lal Kuruppu[[ මගේ කියවීමේදී නම්,
ධනපති-පිළිකුල හෝ සමාජවාදී පරමාදර්ශයක්
රාස්කොල්නිකොෆ් ගේ අපරාදයට හේතුවු බවක්
ඉස්මතු නොවිනි.]]
පීඩිත පංතිය නගා සිටුවන්නට
ධනවාදියා මරන්නට වුවත් සූදානම් වන
සමාජවාදී විප්ලවවාදී තරුණ උණ
රැස්කොල්නිකොවු තුළත් තිබුණ බව
තේරුම් ගන්නට නම්
ඔහු මුහුණ දුන් අවස්ථා සහ
ඔහුගේ හැසිරීම්, වචන සහ සිතුවිලි
සියුම්ව විග්‍රහ කළ යුතුයි.
එසේ වුවත් ඒ සාධකය
ඔහුගේ මානසික කැළඹීමෙහි එක් සාධකයක් පමණයි.
පරමාදර්ශය නොවෙයි.
බොහෝ විට සමාජවාදී ආකල්ප උෂ්ණාධික තුරුණු වියේ මතු වී
වියපත් වන විට, දුක් විඳින විට මැකී දිය වී අතුරුදහන් වෙන
ආත්ම වංචාවක් පමණයි.
සමාජ හිතවාදියෙකුට
තව කෙනෙක් මරාදමන්නට හෝ
අයිතියක් ඇතැයි යන සිතුවිල්ල
රැස්කොල්නිකොවු තුළ තදින් බලපෑවා.
අප දන්නා සමාජවාදීන් මෙන්ම
ඔහුත් පෙළඹවූ එකම සාධකය
සමාජවාදී ආකල්පය නොවන නිසා
ඔහුගේ දහසක් සිතුවිලි අතරින්
ඒ හැඟීම පෙරා ගැනීම පහසු නැහැ.
රැස්කොල්නිකොවු තුළ වූ සැබෑ අවුල නම්
කැළඹුණු අවුල් සහගත හිංසාකාරී සිතුවිලිත් සමග
"සැබෑ මානව හිතවාදියෙක් නම්
යහපත කළ යුත්තේත් යහපත් ආකාරයටමද?" යන
සදාතනික ප්‍රශ්නය හමුවේ ඔහු තුළ වූ ගැටුමයි.
මේ ගැටුම
නිශ්චිත අන්තයක් කරා යොමුවන්නේ
රැස්කොල්නිකොවුට සෝනියා හමු වූ විටයි.
වෘත්තියෙන් ගණිකාවක් වුවත්
සිතින් ඇය සාන්තුවරියක්.
ඔහු එය පිළිගන්නවා.
පළමු හමුවීමේදී
ඔහු සෝනියාගේ පාද නමස්කාර කොට
" මා නමස්කාර කළේ ඔබට නොව
ඔබ තුළ දුක් විඳින මිනිසත් බවටයි"
කියා ඔහු කියන්නේ ඒ නිසයි.
ඔහු කියන්නේ ඒ නිසයි.
ඔහු පාපෝච්චාරණය සඳහා
නිල පූජකයෙකු තෝරාගන්නෙ නැහැ.
දේව භක්තිය තවරාගත්
නිලයෙන් පමණක් පූජනීය වන
හිස් පූජකයන් ගැන සිතන්නට පවා නොපෙළඹී
සිය පාපෝච්චාරණය සඳහා
ඔහු සොන්යා තෝරා ගන්නේ
ඈ තුළ වූ දේව භක්තිය නිසා නොවෙයි.
ප්‍රායෝගිකව ඇය සතු උතුම් මිනිස් ගතිගුණ නිසායි.
හුදෙක් පුද්ගල විනිශ්චයෙන් තොරව
මවක මෙන් තම පාපය දෙස
ඇය දයාබරව බලනු ඇතැයි
ඔහුට ඉවක් තිබුණා.
ඔහුගේ සිතුවිලි වල අවුල
අපට හොඳින්ම පැහැදිලි වන්නේ
ඔහු සෝන්යාට පාපෝච්චාරණය කරන විටදීයි.
කවර හේතුවක් මත හෝ මිනිසෙකු මරන්නට
තවත් මිනිසෙකුට කිසිදු අයිතියක් නැතැයි සිතන
මානව දයාවෙන් පිරිපුන් සෝන්යා
ඔහුගේ තර්ක කිසිවක් නොපිළිගැනීම නිසා
ඔහු අවුලෙන් අවුලට පත් වෙනවා.
එකක් බැරි තැන තව එකක් ලෙස
නොයෙක් ආකාරයේ හේතු දක්වමින්
ඔහු එය කළේ ඇයිද යන්න
ඇයට පැහැදිලි කරන්නට උත්සාහ ගන්නවා.
ඔහුට අවශ්‍ය ඇගේ චෝදනාවෙන් මිදෙන්නට
ඔහු හේතු ඉදිරිපත් කරනවා.
- මංකොල්ලයක් කන්න හිතුණා.
- නැපෝලියන් කෙනෙකු වීමට...
- මවට කරදරයක් නොවීමට
- මා මැරුවේ උකුණෙක් ආදී
හේතු ගණනාවක් ඉදිරිපත් කළත්
ඒ කිසිවකින් ඇය තෘප්තිමත් වන්නේ නෑ.
ඇගේ ස්ථාවරය වෙනස් වන්නේ නෑ.
අවසානයේ ඇය ජයග්‍රහණය කරනවා.
"මා බාග විට උකුණකු නොව
මිනිසෙකු විය හැකියි" රැස්කොල්නිකොවු සිතනවා.
ඇගේ මානව දයාව මගින්
ඔහුගේ අවුල ලිහා දමා
ඔහු ස්ථාවර කරන්නට ඈ සමත් වෙනවා.
සෝන්යා හමුවේ ඔහු හිස නැමුවත්
ඔහු පසුපස ආ අපරාද පරීක්ෂක ෆෝර්පිරි සමග
ඔහු කලේ සූදුවක්.
ෆෝර්පිරිත් ඔහු දෙස බැලුවේ
ඔහු අපරාදකාරයෙක්ය කියා
ඔහු හෙළා දකිමින් නොවෙයි.
එහෙත් නීතිය ක්‍රියාත්මක විය යුතුය යන්න
ඔහුගේ ස්ථාවරය වුණා.
අපරාද පරීක්ෂණය පැවැත්වෙන කාලයේ
ෆොර්පිරි නීතිය පැත්තේ සිටියත්
රැස්කොල්නිකොවු දෙස දයාබර බැල්මක් හෙලුවා.
ව්‍යවස්ථාන්කූල ආයතන නොදත්
රැස්කොල්නිකොවු පිළිබඳ තොරතුරු
ඔහු එ ආයතනවලට දුන්නේ නෑ.
රැස්කොල්නිකොවු සඟරාවට ලියූ ලිපිය ගැන
ෆෝර්පිරි ඔහු සමග සංවාදයේ යෙදුණ මුල් අවස්ථාවෙදී
තමන් අපරාදය කළ බව සඟවාගෙන
යම් අපරාදයක් වීරක්‍රියාවක් විය හැකි බවට
සමහර අපරාද ඔහු අර්ථ දක්වනවා.
ෆෝර්පිරිගේ තර්ක නීතිය සදාචාරය වැනි
තර්කානුකූල මාතෘකා මත රැඳී තිබීම නිසා
ඔහු ෆෝර්පිරි හමුවේ නිරුත්තර වුණේ නෑ.
විද්‍යාත්මක සොයාගැනීමට බාධා කරන
මිනිසුන් සිය ගණනක් වුවත් මරා දමන්නට
ඒ විද්‍යාඥයාට අයිතියක් ඇතැයි
රැස්කොල්නිකොවු තර්ක කරනවා.
මළකඳක් උඩින් පනින්නට
ලේ වල බැස ගමන් කරන්නට වුවත්
එවැන්නෙකුට අයිතියක් තිබෙන බව
ඔහු සඳහන් කරනවා.
නීති හදන රාජ්‍ය නායකයන් අපරාධකාරයන් බවත්
පූජනීය නීති පසෙක ළා ලේ වැගිරවීමට
ඔවුන් කිසිසේත් නොපැකිළෙන බවත්
එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස පසු කාලීනව
ඔවුන් වීරත්වයට පූජනීයත්වයට පත්වන බවත්
රැස්කොල්නිකොවු කියා සිටිනවා.
රැස්කොල්නිකොවු මතු කර දක්වන
මේ සිද්ධාන්තයට අනුව
පසු කලෙක මේ අයුරින්ම ක්‍රියා කොට
ලෙනින්, කැස්ත්‍රෝ, චේ වැන්නන්
ලේ වගුරුවා සමාජවාදී විරුවන් වීම
ඩොස්ටොයෙව්ස්කිගේ දර්ශනය සත්‍ය බවට
පැහැදිළි උදාහරණයි.
රැස්කොල්නිකොවුද සමාජ වාදීන් මෙන්
සමාජය කොටස් දෙකකට බෙදනවා.
බහුතරය අදම ගණයෙ මිනිසුන්.
ඔවුන් සුදුසු ප්‍රජනනය සඳහා පමණයි.
ඔවුන් පැරණි නීති ගරු කරන
හීලෑ වීමට කැමති පිරිසයි.
සමාජ වාදියා පීඩිත පංතිය කියා
සේවය කරන්නට සැලසුම් කරන්නේ
මේ පංතියට නොවේද?
සුපිරි ගණය නීති කඩනවා.
අලුත් දේ තනන්නට
පැරණි දේ විනාශ කරනවා.
මේ විප්ලවීය සමාජවාදියායි.
ඔහුට මෙන්ම සමාජ වාදියාටත්
ධනවාදියා ලේ උරා බොන උකුණෙක්.
ධනවාදියා ඉවත් කළ යුතු බාධාවක් මෙන්ම
භාවිතා කළ හැකි මෙවලමක්.
මේ සමාජවාදී විප්ලවවාදීන් නොවේද?
රැස්කොල්නිකොවු තුළත් මේ හැඟීම තියනවා.
ඔහු මේ මූලික සාධක මත අපරාධය කළාද
අනෙක් හේතු මත කළාද යන්න අපට දැනගන්නට
ඩොස්ටොයෙව්ස්කි අවකාශ නොතැබීම
කෘතියෙහි රසවත් බවට ප්‍රධාන හේතුවක්.
ඔහු ගැටළුව විසඳා නැහැ.
ඒ නිසා රැස්කොල්නිකොවු ගැන
අපට හැමදාම කතා කළ හැකියි.
-----------------------------------------
පාදක වූ ලිපිය
ඩොස්ටොයෙව්ස්කිගේ "අපරාදය සහ දඬුවම" -කෙටි විවරණයක්
ධනපති-පිළිකුල හෝ සමාජවාදී පරමාදර්ශයක්
රාස්කොල්නිකොෆ් ගේ අපරාදයට හේතුවු බවක්
ඉස්මතු නොවිනි.]]
පීඩිත පංතිය නගා සිටුවන්නට
ධනවාදියා මරන්නට වුවත් සූදානම් වන
සමාජවාදී විප්ලවවාදී තරුණ උණ
රැස්කොල්නිකොවු තුළත් තිබුණ බව
තේරුම් ගන්නට නම්
ඔහු මුහුණ දුන් අවස්ථා සහ
ඔහුගේ හැසිරීම්, වචන සහ සිතුවිලි
සියුම්ව විග්‍රහ කළ යුතුයි.
එසේ වුවත් ඒ සාධකය
ඔහුගේ මානසික කැළඹීමෙහි එක් සාධකයක් පමණයි.
පරමාදර්ශය නොවෙයි.
බොහෝ විට සමාජවාදී ආකල්ප උෂ්ණාධික තුරුණු වියේ මතු වී
වියපත් වන විට, දුක් විඳින විට මැකී දිය වී අතුරුදහන් වෙන
ආත්ම වංචාවක් පමණයි.
සමාජ හිතවාදියෙකුට
තව කෙනෙක් මරාදමන්නට හෝ
අයිතියක් ඇතැයි යන සිතුවිල්ල
රැස්කොල්නිකොවු තුළ තදින් බලපෑවා.
අප දන්නා සමාජවාදීන් මෙන්ම
ඔහුත් පෙළඹවූ එකම සාධකය
සමාජවාදී ආකල්පය නොවන නිසා
ඔහුගේ දහසක් සිතුවිලි අතරින්
ඒ හැඟීම පෙරා ගැනීම පහසු නැහැ.
රැස්කොල්නිකොවු තුළ වූ සැබෑ අවුල නම්
කැළඹුණු අවුල් සහගත හිංසාකාරී සිතුවිලිත් සමග
"සැබෑ මානව හිතවාදියෙක් නම්
යහපත කළ යුත්තේත් යහපත් ආකාරයටමද?" යන
සදාතනික ප්‍රශ්නය හමුවේ ඔහු තුළ වූ ගැටුමයි.
මේ ගැටුම
නිශ්චිත අන්තයක් කරා යොමුවන්නේ
රැස්කොල්නිකොවුට සෝනියා හමු වූ විටයි.
වෘත්තියෙන් ගණිකාවක් වුවත්
සිතින් ඇය සාන්තුවරියක්.
ඔහු එය පිළිගන්නවා.
පළමු හමුවීමේදී
ඔහු සෝනියාගේ පාද නමස්කාර කොට
" මා නමස්කාර කළේ ඔබට නොව
ඔබ තුළ දුක් විඳින මිනිසත් බවටයි"
කියා ඔහු කියන්නේ ඒ නිසයි.
ඔහු කියන්නේ ඒ නිසයි.
ඔහු පාපෝච්චාරණය සඳහා
නිල පූජකයෙකු තෝරාගන්නෙ නැහැ.
දේව භක්තිය තවරාගත්
නිලයෙන් පමණක් පූජනීය වන
හිස් පූජකයන් ගැන සිතන්නට පවා නොපෙළඹී
සිය පාපෝච්චාරණය සඳහා
ඔහු සොන්යා තෝරා ගන්නේ
ඈ තුළ වූ දේව භක්තිය නිසා නොවෙයි.
ප්‍රායෝගිකව ඇය සතු උතුම් මිනිස් ගතිගුණ නිසායි.
හුදෙක් පුද්ගල විනිශ්චයෙන් තොරව
මවක මෙන් තම පාපය දෙස
ඇය දයාබරව බලනු ඇතැයි
ඔහුට ඉවක් තිබුණා.
ඔහුගේ සිතුවිලි වල අවුල
අපට හොඳින්ම පැහැදිලි වන්නේ
ඔහු සෝන්යාට පාපෝච්චාරණය කරන විටදීයි.
කවර හේතුවක් මත හෝ මිනිසෙකු මරන්නට
තවත් මිනිසෙකුට කිසිදු අයිතියක් නැතැයි සිතන
මානව දයාවෙන් පිරිපුන් සෝන්යා
ඔහුගේ තර්ක කිසිවක් නොපිළිගැනීම නිසා
ඔහු අවුලෙන් අවුලට පත් වෙනවා.
එකක් බැරි තැන තව එකක් ලෙස
නොයෙක් ආකාරයේ හේතු දක්වමින්
ඔහු එය කළේ ඇයිද යන්න
ඇයට පැහැදිලි කරන්නට උත්සාහ ගන්නවා.
ඔහුට අවශ්‍ය ඇගේ චෝදනාවෙන් මිදෙන්නට
ඔහු හේතු ඉදිරිපත් කරනවා.
- මංකොල්ලයක් කන්න හිතුණා.
- නැපෝලියන් කෙනෙකු වීමට...
- මවට කරදරයක් නොවීමට
- මා මැරුවේ උකුණෙක් ආදී
හේතු ගණනාවක් ඉදිරිපත් කළත්
ඒ කිසිවකින් ඇය තෘප්තිමත් වන්නේ නෑ.
ඇගේ ස්ථාවරය වෙනස් වන්නේ නෑ.
අවසානයේ ඇය ජයග්‍රහණය කරනවා.
"මා බාග විට උකුණකු නොව
මිනිසෙකු විය හැකියි" රැස්කොල්නිකොවු සිතනවා.
ඇගේ මානව දයාව මගින්
ඔහුගේ අවුල ලිහා දමා
ඔහු ස්ථාවර කරන්නට ඈ සමත් වෙනවා.
සෝන්යා හමුවේ ඔහු හිස නැමුවත්
ඔහු පසුපස ආ අපරාද පරීක්ෂක ෆෝර්පිරි සමග
ඔහු කලේ සූදුවක්.
ෆෝර්පිරිත් ඔහු දෙස බැලුවේ
ඔහු අපරාදකාරයෙක්ය කියා
ඔහු හෙළා දකිමින් නොවෙයි.
එහෙත් නීතිය ක්‍රියාත්මක විය යුතුය යන්න
ඔහුගේ ස්ථාවරය වුණා.
අපරාද පරීක්ෂණය පැවැත්වෙන කාලයේ
ෆොර්පිරි නීතිය පැත්තේ සිටියත්
රැස්කොල්නිකොවු දෙස දයාබර බැල්මක් හෙලුවා.
ව්‍යවස්ථාන්කූල ආයතන නොදත්
රැස්කොල්නිකොවු පිළිබඳ තොරතුරු
ඔහු එ ආයතනවලට දුන්නේ නෑ.
රැස්කොල්නිකොවු සඟරාවට ලියූ ලිපිය ගැන
ෆෝර්පිරි ඔහු සමග සංවාදයේ යෙදුණ මුල් අවස්ථාවෙදී
තමන් අපරාදය කළ බව සඟවාගෙන
යම් අපරාදයක් වීරක්‍රියාවක් විය හැකි බවට
සමහර අපරාද ඔහු අර්ථ දක්වනවා.
ෆෝර්පිරිගේ තර්ක නීතිය සදාචාරය වැනි
තර්කානුකූල මාතෘකා මත රැඳී තිබීම නිසා
ඔහු ෆෝර්පිරි හමුවේ නිරුත්තර වුණේ නෑ.
විද්‍යාත්මක සොයාගැනීමට බාධා කරන
මිනිසුන් සිය ගණනක් වුවත් මරා දමන්නට
ඒ විද්‍යාඥයාට අයිතියක් ඇතැයි
රැස්කොල්නිකොවු තර්ක කරනවා.
මළකඳක් උඩින් පනින්නට
ලේ වල බැස ගමන් කරන්නට වුවත්
එවැන්නෙකුට අයිතියක් තිබෙන බව
ඔහු සඳහන් කරනවා.
නීති හදන රාජ්‍ය නායකයන් අපරාධකාරයන් බවත්
පූජනීය නීති පසෙක ළා ලේ වැගිරවීමට
ඔවුන් කිසිසේත් නොපැකිළෙන බවත්
එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස පසු කාලීනව
ඔවුන් වීරත්වයට පූජනීයත්වයට පත්වන බවත්
රැස්කොල්නිකොවු කියා සිටිනවා.
රැස්කොල්නිකොවු මතු කර දක්වන
මේ සිද්ධාන්තයට අනුව
පසු කලෙක මේ අයුරින්ම ක්‍රියා කොට
ලෙනින්, කැස්ත්‍රෝ, චේ වැන්නන්
ලේ වගුරුවා සමාජවාදී විරුවන් වීම
ඩොස්ටොයෙව්ස්කිගේ දර්ශනය සත්‍ය බවට
පැහැදිළි උදාහරණයි.
රැස්කොල්නිකොවුද සමාජ වාදීන් මෙන්
සමාජය කොටස් දෙකකට බෙදනවා.
බහුතරය අදම ගණයෙ මිනිසුන්.
ඔවුන් සුදුසු ප්‍රජනනය සඳහා පමණයි.
ඔවුන් පැරණි නීති ගරු කරන
හීලෑ වීමට කැමති පිරිසයි.
සමාජ වාදියා පීඩිත පංතිය කියා
සේවය කරන්නට සැලසුම් කරන්නේ
මේ පංතියට නොවේද?
සුපිරි ගණය නීති කඩනවා.
අලුත් දේ තනන්නට
පැරණි දේ විනාශ කරනවා.
මේ විප්ලවීය සමාජවාදියායි.
ඔහුට මෙන්ම සමාජ වාදියාටත්
ධනවාදියා ලේ උරා බොන උකුණෙක්.
ධනවාදියා ඉවත් කළ යුතු බාධාවක් මෙන්ම
භාවිතා කළ හැකි මෙවලමක්.
මේ සමාජවාදී විප්ලවවාදීන් නොවේද?
රැස්කොල්නිකොවු තුළත් මේ හැඟීම තියනවා.
ඔහු මේ මූලික සාධක මත අපරාධය කළාද
අනෙක් හේතු මත කළාද යන්න අපට දැනගන්නට
ඩොස්ටොයෙව්ස්කි අවකාශ නොතැබීම
කෘතියෙහි රසවත් බවට ප්‍රධාන හේතුවක්.
ඔහු ගැටළුව විසඳා නැහැ.
ඒ නිසා රැස්කොල්නිකොවු ගැන
අපට හැමදාම කතා කළ හැකියි.
-----------------------------------------
පාදක වූ ලිපිය
ඩොස්ටොයෙව්ස්කිගේ "අපරාදය සහ දඬුවම" -කෙටි විවරණයක්
