20160821

ත්‍රිපිටකයෙන් දහම් මිණි

 
අට ලෝ දහමින් නොසැලී 

අකම්පිතව, සෝක නොකර, කිළිටි නොවී, ක්ෂේමව,
ආනෙඤ්ජ සමාපත්තියෙන් වෙසෙන පුද්ගලයා පිළිබඳව
පසිඳුරන් ඇසුරෙන් සහ මනසින් විඳින
කම් සුවයට ඇලුණු පුද්ගලයන් දක්වන ප්‍රතිචාරය මෙහි දැක්වේ.
ආනෙඤ්ජ සමාපත්තිය

[ ආනෙඤ්ජ සමාපත්තිය යනු නොසැලී විසීමයි. ]

සුනක්ඛත්තය,මෙලොවැ ඇතැම් පුරුෂ පුද්ගලයෙක්
යම්හෙයෙකින් පස්කම්ගුණයෙහි ඇලුණේ වේ නම්,
සුනක්ඛත්තය,
එකාන්තයෙන් පඤ්චකාමගුණයෙහි අධිමුක්ති ඇති පුරුෂපුද්ගල හට
ඒ කාමගුණ සභාග වූ මැ කථාව පවතී,
ඊට අනුරූප ධර්ම වූ විතර්කය ද විතර්ක කෙරෙයි,
විචාරණය කෙරෙයි,
ඒ (කාමගුණ කථා කරන) පුරුෂයා ද භජනය කෙරෙයි,
ඔහුගෙන් සතුටට ද පැමිණෙයි,
යළි ආනෙඤ්ජසමාපත්ති පිළිබැදි කථාව කරනු ලබන කල්හි
නො අසනු කැමැති වෙයි, ඇසීමට කන නො නමයි,
දැනුමට සිත නො එළවයි, ඒ පුරුෂයා නොබෙජෙයි,
ඔහු ගෙන් නොසතුටට පැමිණෙයි.

යම්සේ සුනක්ඛත්තය,
පුරුෂයෙක් සිය ගමින් හෝ නිගමයෙන් හෝ
බොහෝ කල් වෙන් වැ වසන්නේ ද,
හේ ඒ ගමින් හෝ නිගමයෙන් හෝ පැමිණි
නොබෝකල් ඇති අන්‍යතර පුරුෂයකු දක්නේ නම්,
හේ ඒ පුරුෂයා අතින් ඒ ගම හෝ නිගමය හෝ පිළිබඳ
ක්‍ෂෙම බව ද සුභික්ෂ බව ද නිරාබාධ බව ද පුළුවුස්නේ ය,
ඔහට ඒ පුරුෂ ඒ ගම හෝ නියම්ගම හෝ පිළිබඳ ක්‍ෂෙම බව ද
සුභික්ෂ බව ද නිරාබාධ බව ද පවසන්නේය.
සුනක්ඛත්ත,
එ කිමැයි සිතයි ද?
ඒ පුරුෂ ඒ (පැමිණි) පුරුෂයාගේ බස් අසනු කැමැතිවන්නේද,
ඇසීමට කන නමන්නේද, දැනුමට සිත එළවන්නේද, ඒ පුරුෂයාත් සෙවුනේද,
ඔහුගෙනුදු සතුටට පැමිණෙන්නේ නො වේ දැ?’ යි.

එසේ යැ වහන්ස,

එසෙයින් මැ සුනක්ඛත්තය,
තෙල කරුණ විද්‍යමාන වෙයි:
යම් හෙයෙකින් මෙලොව ඇතැම් පුරුෂපුද්ගලයෙක්
පඤ්චකාමගුණයෙහි ඇලුණේ වන්නේ ද,
සුනක්ඛත්තය,
ලොකාමිෂයෙහි ඇලුණු පුරුෂපුද්ගලහට
ඊට අනුරූප වූ මැ කථාව පවති,
ඊට අනුරූප වූ ධර්මය මැ විතර්ක කෙරෙයි,
විචාරණය කෙරෙයි,
ඒ පස්කම් ගුණයෙහි ඇලුණු පුරුෂයා භජනය ද කෙරෙයි,
ඔහුගෙන් සතුටට ද පැමිණෙයි,
යළි ආනෙඤ්ජසමාපත්ති පිළිබැදි වූ කථාව කරන ලබන කල්හි
අසන්නට නොරිසි වෙයි. ඇසීමට කන නො නමයි,
 දැනුමට සිත නොඑළවයි, ඒ පුරුෂයා භජනය ද නොකෙරෙයි,
එයින් සතුටට ද නොපැමිණෙයි.
හේ මෙසේ දතයුතු වන්නේ ය.
ආනෙඤ්ජ සමාපත්තිසංයොජනයෙන් යුක්ත නො වූ
පඤ්චකාමගුණාමිෂයෙහි ඇලුණු පුරුෂපුද්ගලයෙකැ’ යි කියා යි.

සුනක්ඛත්තය,
තෙල කරුණ විද්‍යමාන වෙයි:
මෙලොවැ ඇතැම් පුරුෂපුද්ගලයෙක්
ආනෙඤ්ජසමාපත්තියෙහි ඇලුණේ වේ ද,
සුනක්ඛත්තය,
ආනෙඤ්ජසමාපත්තියෙහි අධිමුක්ති ඇති පුරුෂපුද්ගලහට
ඊට අනුරූප වූ කථාව පවතී,
ඊට අනුරූප වූ ධර්මය විතර්කවිචාර ද කෙරෙයි,
ඒ පුරුෂයා භජනය ද කෙරෙයි, ඔහුගෙන් සතුටට ද පැමිණෙයි.
යළි පඤ්චකාමගුණාමිෂයෙන් යුක්ත වූ කථාව කරනු ලබන කල්හි
අසනු නො කැමැති වෙයි, ඇසීමට කන නො නමයි,
දැනුමට සිත නො එළවයි, ඒ පුරුෂයා ද ඇසුරු නොකෙරෙයි,
ඔහුගෙන්  සතුටු ද නොවෙයි.

යම්සේ සුනක්ඛත්තය,
නටුයෙන් ගිලිහුණු පඬුවන් වූ පත්‍රයෙක්
හරිද්වර්ණය පිණිස අභව්‍ය වේ ද,
එසෙයින් මැ සුනක්ඛත්තය,
ආනෙඤ්ජසමාපත්තියෙහි ඇලුණු පුරුෂපුද්ගල හට
යම් ලොකාමිෂසංයොජනයෙක් ඇද්ද,
එය ගිලිහුණේ වෙයි.
හේ මෙසේ දතයුතු වන්නේ ය:
ලොකමිෂසංයොජනයෙන් විසංයුක්ත වූ
ආනෙඤ්ජසමාපත්තියෙහි අධිමුක්ත ඇති
පුරුෂ පුද්ගලයෙකැ’ යි කියා යි.

 ආනෙඤ්‌ජ සූත්‍රය
ආපායික වර්ගය - තික නිපාතය - අඞ්‌ගුත්‌තර නිකාය

===================================

බුදුන් වහන්සේගේ විශේෂ සූත්‍ර දේශනා කොටස්
ත්‍රිපිටක දහම් මිණි හි වරින් වර පළ වේ.
http://thripitakadahammini.blogspot.com/p/blog-page.html

.........