සුනඛයාට දැනෙන පරාසය සහ
හිතන්නට පුලුවන් පරාසය තුළයි
ඌ ක්‍රියා කරන්නෙ.
ඌට තරහා ආවොත්
කන්න දෙන අත සපා කන්නත්
ඌට පුලුවන්.
මෙතනදිත්
ඌට බැරි බව නොතේරෙන නිසයි
ඌ මේ දේ කරන්නෙ.
තමන් කරන්නෙ මොකක්ද කියල
නොදැන කරන හොඳත්
වටින්නෙ නැහැ.
මිනිස්සුන්ගෙයි තිරිසනුන්ගෙයි
ලොකු වෙනසක් නැහැ.
1, ප්‍රිය අයට හොඳ කරනවා.
2, අප්‍රිය අයට නරක කරනවා.
3, කරන්නෙ මොනවද කියල දන්නෙ නෑ.
මිනිස්සුත් ඔය තුන් විදියටම
ක්‍රියා කරනවා.
මිනිස්සු වෙනස් වෙන්නෙ වෙනත් දේකින්.
කරදරයක වැටුණ
සමීපම කෙනෙක් වුණත්
බේරගන්න බැරි බව දන්නවා නම්
නොතැවී ඉන්න පුලුවන්
මිනිසෙකුට විතරයි.
තමන්ට හතුරු කම් කරන
කෙනෙකුට වුණත්
උපකාර වෙන්න වුණාම
තමන්ගෙ ද්වේශය දමනය කරගෙන
උදව් කරන්නත් පුලුවන්
මිනිසෙකුට විතරයි.
තමන්ට දැනෙන්නෙ මොනවද,
තමන්ට හිතෙන්නෙ මොනවද,
තමන් කියන්නෙ මොනවද,
තමන් කරන්න මොනවද කියල
දන්නෙ මිනිසා විතරයි.
ඒ දැනෙන, හිතෙන,
දෙ දැකලා ඒ අනුව
කියන කරන දේ
කළමනාකරනය කරගන්නත් පුලුවන්
මිනිසෙකුට විතරයි.
ඒ මිනිසත් බව
දියුණු කරගන්නෙ
නැති අය තිරිසනුන් මෙන්
ජීවත් වෙනවා.
No comments:
Post a Comment