කෝපය තනිකර චෛතසික දෙයක් නොවෙයි.

කෝපය කියන්නෙ
 තනිකර චෛතසික දෙයක් නොවෙයි..
කෝපයට පත් වූ වෙලාවට ශරීරයේ ඇතිවන වෙනස් කම්
 ඔබ කෝපයේ ස්වරූපයෙන් සිත තුළ අත් දකිනවා.
කායික චෛතසික දෙකම එක් වුණාම
අපි විඳින දේ කෝපයයි.

කෝපය කියෙන්නෙ තමන්ගෙ දුක
අනෙකාට දෙන්නට හේතු වෙන ආවේගයක්.
කෝපය තමන්ට දුකක් නොවෙයි නම්
අනුන්ට දුකක් දෙන්න අවශ්‍ය වෙන්නෙ නෑ.
ඉගෙන ගතයුත්තෙ
තමන් දුක් නොවිඳ ඉන්නා ක්‍රමයයි.

කෝපයෙ කායිකව දැනෙන වෙනස
 සිහියෙන් දකිමින්
 ඒ වෙනසට උපේක්ශාවෙන් ඉන්න
 විපස්සනා වඩා පුහුණු වීමෙන්
 මේ චෛතසික වේදනාව
 අපිට නොවිඳ ඉන්න පුලුවන්.

ශ්‍රැතවත් ආර්ය ශ්‍රාවකයා
 කායික වූ එක් වේදනාවක් විඳියි.
චෙතසික වේදනාව නො විඳියි. .

ඇසු පිරූ තැන් නැති පුහුදුන් තෙමේ
1 සුව වේදනාවත් විඳියි.
2 දුක් වේදනාවත් විඳියි.
3 නොදුක් නොසුව වේදනාවත් විඳියි.
මහණෙනි,
ඇසු පිරූ තැන් ඇති ආර්ය ශ්‍රාවකයාද
1 සුව වේදනාවත් විඳියි.
2 දුක් වේදනාවත් විඳියි.
3 නොදුක් නොසුව වේදනාවත් විඳියි.

මහණෙනි,
එහි ලා ඇසූ පිරූ තැන් නැති පුහුදුන්හු හා
 ඇසු පිරූ තැන් ඇති ආර්ය ශ්‍රාවකයාගේ
 වෙසෙස කිමෙක් ද?
අදහස කවරේ ද?
වෙනස කිමෙක්ද?

මහණෙනි,ඇසූ පිරූ තැන් නැති පුහුදුන් තෙමේ
 දුක් වේදනාවෙන් පහස්නා ලද්දේ ම
 ශෝක කෙරෙයි. ක්ලාන්ත වෙයි. වැලපෙයි.
ළෙහි පැහැර හඬයි. මුළාවට පැමිණෙයි.
හෙතෙමේ
1, කායික වේදනාව ද
2, චෙතසික වේදනාව ද යන
 වේදනා දෙකක් විඳී.
මහණෙනි,
ශ්‍රැතවත් ආර්ය ශ්‍රාවකයා
 දුක්වේදනාවෙන් පහස්නා ලද්දේ ම ශෝක නො කරයි.
ක්ලාන්ත නො වෙයි. නො වැල පෙයි.
ළෙහි පැහැර නො හඬයි. මුළාවට නො පැමිණෙයි.
හේ කායික වූ එක් වේදනාවක් විඳියි.
චෙතසික වේදනාව නො විඳියි. .
.

.කය - වේදනා - සිත..
එකක් තනි කරන්න හෝ
එකක් බැහැර කරන්න අවශ්‍ය නෑ.
සමස්ත අත්දැකීම තමයි කෝපය.

කය වේදනා සිත

මේ තුනම තමයි ...
කෝපය කියන අත්දැකීම..
හිතන එක නතර කළොත්
කය - වේදනා දෙක දැනෙනවා.

කය නතර කරගෙන ඉන්න නිසයි
ඔබ හිතේ කෝපය වැඩියෙන් දකින්නෙ.

ගහ ගන්න මිනිස්සුන්ට හිත පෙනෙන්නෙ නෑ.
බැණ ගන්න මිනිස්සුන්ට කය පෙනෙන්නෙ නැහැ.
ගහ බැන ගන්නෙ නැතුව
සිහියෙන් සහ උපේක්ෂාවෙන් ඉන්න අයට
කය වේදනා සිත තුනම පෙනෙනවා.

ඔවුන් ඒ අවස්ථාව තුළ
තමාත්,
තමාට සාපෙක්ෂව සිදුවීමත්
ප්‍රඥාවෙන් දකිනවා.