ජීවිතේ වැදගත්ම දේ සැප විඳීම නෙමෙයි.

සුභරෝච...
______________

අපි අ'පුරේ ඉඳන් ගාලු ගියේ
නිවාඩු කාලෙ අවසානෙ නිසා
දුම් රියේ හොඳටම සෙනග...

බඩු දාන කොටස හිස් නිසා
පොඩි දෙන්නට ජනේලෙ ළඟ යන්න දුන්නා.
අපි පාපුවරුව ළඟ ගියා.

ටික වෙලාවකට පස්සෙ
පුතාට නිදි මත වුණාම
ඔහු ඇඳුම් බෑගය උඩ නිදා ගත්තා...

දෝණිත් ටික වෙලාවකට පස්සෙ ඇවිත්
නිදිමතයි කිව්වම
එතන තිබුණ බ්ලොක් එක උඩ වාඩිවෙලා
දණහිසට අත් දෙක තියාගෙන
නිදාගන්න කිව්වම
දෝණිත් එහෙම නිදා ගත්තා.

කුඩා කාලෙ ඉඳන්ම
ඔවුන් කොතන හරි නිදාගත්තොත්
ඔවුන් ඉන්න ඉරියව්වෙම ඉන්න දුන්නා මිසක්
අපි ඔවුන් අරන් ගිහින්
සැප යහනක තිව්වෙ නැහැ.

පිට ගෙදරක ගියොත් විනා
මුලු ජීවිතයම ඔවුන් සහ
අපි නිදාගෙන තියෙන්නෙ
මෙට්ටයක්වත් නැතිව
ඇතිරිල්ලක් එලුව මහපොළව මතයි.
මේ සැප අපි පුංචි කාලෙ
අපිට ලැබුණා නම්
අපේ ජීවිත මීටත් වඩා
උපේක්ෂා සහගත වෙයි..

දුක සැප අතර වෙනස
නාඳුනන කාලෙ
ඒ දෙකම උපාදාන කර නොගෙන
සාමාන්‍ය විදියට විඳින කාලෙ
සැපට හුරු කිරීමෙන් වැළකුණොත්
පසුකාලෙක විඳින දුක
සාමාන්‍ය දෙයක් විඳින්නට
දරුවන් හුරුවෙනවා.

ජීවිතේ වැදගත්ම දේ
සැප විඳීම නෙමෙයි..
දුක් නොවිඳීමයි..
ජීවිතේ ලොකුම සැප
දුක හැම අතින්ම පහර දෙන විටත්
දුක් නොවිඳීමයි..