අපි දකින සත්‍යය ඉතා පටුයි.

සත්‍යය නම් 

මේ මොහොතෙ අප අවටත්
අප තුළත් සිදු වෙන සියලුදේ
අපට දැනෙන ආකාරයයි.

අප අවටත් අප තුළත්
මේ මොහොතෙ සිදු වෙන බොහෝ දේ
අපට දැනෙන්නෙ නැහැ..

සත්‍යය නම් එයයි..

අපට සිහිය තියනවා කියා අපි සිතුවාට
අපේ සිහිය පවතින්නෙ ඉතා පටු කොටසකයි.
අපි ලෝකය දකින්නෙ යතුරු සිදුරකින්..
අපෙ ඉන්ද්‍රියවලින් අපි සත්‍යය දකින්නෙ නැහැ.
අපි දකින සත්‍යය ඉතා පටුයි.
බොහෝ දේ ගැන අපට සිහිය නැහැ..
අපේ සිහියට අහුවෙන දේවල් වලට
එක්කො අපි කැමතියි... එක්කො අපි අකමැතියි.
මේ තුනම එකතු වුණාම
අපට දැනෙන දේ තමයි
අපට දැනෙන්න පුලුවන් සත්‍යය.

අපි දකින්නෙ මේ මොහොතෙ පවතින සත්‍යයෙන්
ඉතා සුළු ප්‍රමාණයක්..

ඔබෙ කයෙහි ඕනම කොටසකට හිත යොමු කරන්න.
ඔබට මෙතෙක් නොදැනුණු බොහෝ වේදනා තියනවා.

ඔබ අවට තියන ශබ්ද වලට
හිත යොමු කරන්න..
ඔබට නොඇසෙන බොහෝ ශබ්ද තියනවා.

ඔබේ ඇස් මේ වචන වලින් ඉවත් කර නොගෙන
ඔබේ තිරයෙත් ඒ අවටත් පෙනෙන දේට
හිත යොමු කරන්න.
ඔබට නොපෙනෙන බොහෝ දේ
ඔබ දකින රූප රාමුව තුළ තියනව..

              *
මේ තරු සලකුණ දිහා බලාගෙන
ඔබේ උඩු කය සෙමින් දෙපසට එහා මෙහා කරන්න..
ඒ සමගම අවට පරිසරය
කොතරම් වෙනස් වෙනවාද කියා
විමසිල්ලෙන් ඉන්න..
මේ අත්දැකීම ඔබ ඇවිදින විටත් තියනවා.
බුදුන් වහන්සේ භික්ෂූන්ට උපදෙස් දුන් පරිදි
විය දණ්ඩක දුර බලාගෙන
අවට ගැන සිහියෙන් ඇවිදින කෙනෙකුට
මේ වෙනස පෙනෙනවා.

පසිඳුරන්ගෙන් ලැබෙන සියලුම තොරතුරුත්,
ඒ තොරතුරුවලට
මනස දක්වන සියලු ප්‍රතිචාරත් ගැන
සිහියෙන් ඉන්න කෙනෙකු ලෝකය දකින ආකාරය
ඔහු මේ මොහොතෙහි අත් දකින සත්‍යයයි.
අපට ඒ සත්‍යය බොහෝ දුරයි.

අපි මේ ඉන්න පටු රාමුවෙන් මිදිලා
ඒ සම්පූර්ණ සත්‍යය දකින විට
අපි නිදහස් පුද්ගලයන්.

රහතන් වහන්සේ කෙනෙක් අත්දකින
නිවන එයයි..

නිවන අප තුළ දියුණු කරන්න නම්
සිහිය පිහිටුවා ගත යුතුයි.