මස් කෑමෙන් සිල් බිඳෙන්නෙ නැහැ.

මස් කෑමෙන් සිල් බිඳෙන්නෙ නැහැ..
මසට සතුන් නොමරන කෙනෙක්
මස් කෑවට ඔහුගෙ සිල් බිඳෙන්නෙ නැහැ.

කාමච්ඡන්දය උපාදාන කරගෙන
මොනව කරත් චේතනාවට අනුව
කර්ම රැස්වෙනවා..භවය දික් වෙනවා..

චේතනාව මට්ටමෙනුත්
කර්ම රැස්වෙනවා.

තමන් ලොකු දෙයක් කරනවා
කියල හිතාගෙන
මස් කෑමෙන් වළකින අය
උදේ ඉඳල හවස් වෙනතුරු
තමන්ගෙ හිත දිහා බලා ඉන්නවා නම්
කොයි තරම් ද්වේශ චේතනා එනවද,
ඒ අනුව සැලසුම් හදනවද
කියල වැටහේවි.

මස් මාංශ නොකන මිනීමරුවන්
මස් මාංශ නොකන සොරුන්
මස් මාංශ නොකන ස්ත්‍රී දූෂකයන්
මස් මාංශ නොකන බොරුකාරයන්
මස් මාංශ නොකන බේබද්දන් (අවම වුණත් )
මස් මාංශ නොකෑවා කියල
සිල්වතුන් වෙන්නෙ නැහැ.

මස් මාංශ කෑමෙන්
කය මනස අසංවර වෙන්න පුලුවන්..
කය මනස අසංවර කෙනෙකුට
ඒ වෙනස නොදැනෙන නිසා
ඔවුන්ගෙ කය, මනස
අසංවර වෙන්නෙ නැහැ කියන්න පුලුවන්..

ඒත් සමාජයෙ උවමනාවට..
අනික් අයට පෙනෙන්න
මස් මාංශ නොකෑවා කියල
සිල්වතුන් වෙන්නෙ නැහැ.
මිනිසුන්ගෙ සිල් බිඳෙන්නෙ
ඇතුළට ගන්න දෙයින් නෙමෙයි.
මිනිසුන්ගෙ සිල් බිඳෙන්නෙ
කයෙන් හෝ වචනයෙන්...

සිල් බිඳෙන්නෙ
කයෙන් හෝ වචනයෙන් වුණාට
කයත් වචනයත් දූෂණය වෙන්න
පටන් ගන්නෙ මනසෙන්.

මස් විතරක් නෙමෙයි.
කායිකව හෝ මානසිකව
අපි ඇතුළට ගන්න හැමදේම
අපිට ආහාරයක්..

අපේ ආහාර තීරණය කරන්නෙ
දිව හෝ අනෙක් ඉන්ද්‍රිය නෙමෙයි..
ඉන්ද්‍රිය වලින් කරන්නෙ රස විඳින එකයි.
ඒ ව්ඳපු රස මතක තියාගෙන
රස සොයමින් වියරුවෙන් හැසිරෙන්නෙ මනසයි.

කයෙහි ස්පර්ෂ වෙන රස සොයමින්
මනස දුක් විඳිනවා.

කයට අනවශ්‍ය බොහෝ දේ
මනසේ අවශ්‍යතාවයට
කය ඇතුළට ඔබන්න
මනස බලපෑම් කරනවා.

මිනිසාගෙ ආහාරය කොටස් හතරක් තියනවා.
තුනක්ම මානසික ආහාර.

ඒත් බහුතරයක් මිනිස්සු දන්නෙ
කයට අවශ්‍ය ආහාරවත් නෙමෙයි..
ඇසට, දිවට සහ නාසයට
අවශ්‍ය ආහාර විතරයි.
ඔවුන් ආහාර තෝරා ගැනීම අතින්
සතුන්ටත් වඩා අන්තයි.
සතුන්ටත් වඩා මෝඩයි.

රස, විස, පෝෂණය, මත්බව,
ප්‍රාණවත් බව, ඉන්ධන ආදී
බොහෝ දේ මේ ආහාර වලින් ලැබෙනවා.

ප්‍රඥාවන්තයා තමන්ගෙ ආහාර
තමන් තෝරාගන්නවා.

ශ්‍රද්ධාවන්තයා
ප්‍රඥාවන්තයන්ට අනුව
ආහාර තෝරාගන්නවා.

ප්‍රඥාවත් නැති ශ්‍රද්ධාවත් නැති අය
තමන්ගෙ හිතු මතේ ආහාර ගන්නවා.
ඒ හැම කෙනෙකුටම
තම තමන් ගන්න ආහාර අනුව
විපාක ලැබෙනවා.

කයට හා මනසට
පෝෂණයක් නැතත්
අවම වශයෙන්
හානියක් නොවෙන්නවත්
ආහාර තෝරාගැනීම වැදගත්.