කර්ම විපාක දෙන්න
සොබා දහම අපූරු ක්‍රම සපයනවා.
කර්මය කළ තැනැත්තාගෙම සිතුවිලි මුල් වෙලා
කර්ම විපාකය විඳින්න අවශ්‍ය දේ
ඔහුම කර ගැනීම එවැනි අපූරු ක්‍රමයක්.
මිනීමරුවන් සිය දිවි නසා ගැනීම
ඒ සඳහා හොඳම උදාහරණයක්.
සම්මුති සත්‍යයට අනුව
ඔවුන් සතුන් වෙනුවෙන් ඉදිරිපත් වෙනවා.
ඔවුන් කරන්නෙ උදාර කාර්යයක්.
ඔවුන්ගෙ සිත් වැඩ කරන ආකාරය කුමක් වුවත්
පරමාර්ථ සත්‍යය මෙයයි.
හරකෙක් හංවඩු ගහපු මිනිහෙකුට
ඒ කර්මය පල දෙන්න
මීට වඩා හොඳ ක්‍රමයක් නෑ.
මේ පිරිස උදාර කාර්යයක් කරනවා
කියල හිතාගෙන මේ දිහා බලන අයට
හංවඩු ගැහීමෙන් සතුන් විඳින දුක
මතක් වෙන්නෙ නෑ.
ඔවුන්ට පෙනෙන්නෙ
මේ අය පරිත්‍යාගයක් කරනවා වගෙයි.
අපි සතුන් හංවඩු ගැහුවොත්
අපිටත් මේ දුක විඳින්න වෙයි කියා හිතන එක
වඩාත් ප්‍රබලයි.
"අපි පෙර ජාතියෙ සතුන් හංවඩු ගහන්න ඇති.
ඒ නිසා අද මේ වේදනාව විඳිනවා" කියල
ඔවුන් පිළිගත්තා නම් වඩාත් හොඳ ප්‍රතිඵල ලැබේවි.
හරකෙක් හංවඩු ගහපු මිනිහෙකුට
ඒ කර්මය පල දෙන්න
මීට වඩා හොඳ ක්‍රමයක් නෑ.
මහණෙනි,
මේ පුද්ගලයෝ තුන්දෙනෙක්
ලොව්හි විද්‍යාමාන වෙත්.
කවර තුන් දෙනක යත්:
මහණෙනි,
මෙලොවෙහි කිසි පුද්ගලයෙක්
1. ව්‍යාපාද සහිත කායසංස්කාරය රැස් කෙරෙයි.
2. ව්‍යාපාද සහිත වාක්සංස්කාරය රැස් කෙරෙයි.
3. ව්‍යාපාද සහිත මනඃසංස්කාරය රැස් කෙරෙයි.
හේ ව්‍යාපාද සහිත කායසංස්කාරය රැස් කොට,
ව්‍යාපාද සහිත වාක්සංස්කාරය රැස් කොට,
ව්‍යාපාද සහිත මනඃසංස්කාරය රැස් කොට
ව්‍යාපාද සහිත පැවැත්මක් සකස් කරගනියි.
ව්‍යාපාද සහිත පැවැත්මක් සකස් කරගත් නිසා
ව්‍යාපාද සහිත ස්පර්ශ ලබයි.
නිරයෙහි මෙන් ඒකාන්තයෙන්ම
ව්‍යාපාද සහිත වෙදනා විඳින්නේ ය
No comments:
Post a Comment