නිරාගමිකයන් සිල්වතුන් නොවේ.

බටහිර නිරාගමික සමාජවල
සිරගෙවල් හිස්වෙලා තියෙන්නෙ
ඒ මිනිසුන් සිල්වතුන් නිසා නොවෙයි.
ඔවුන් වැරදි නොකරන නිසයි.

වැරදි නොකළ පමණින්
සිල්වතෙක් වෙන්නෙ නෑ.

සිල්වතෙක් කියන්නෙ
වැරදි කරන්න හිතෙද්දි
හිත දමනය කරගෙන ඉන්න කෙනෙකුට..
ඔහුට එහෙම කරන්න
දහමක මග පෙන්වීමක් අවශ්‍යයි..

නිරාගමිකයන්ට දහමක් නෑ.
නිරාගමිකයන් රකින විනයක් නෑ.
ඔවුන් වැරදි නොකරන්නෙ
අවස්ථාව එළඹුණේ නැති නිසයි..

ඇස් පෙනෙන සාමාන්‍ය මිනිහෙකුට
හොරකම් කරන්න හිතෙන තැනක...
අන්ධයෙක් හොරකම් නොකරන්නෙ
ඔහුගෙ සිල්වත්කම නිසා නොවෙයි..

ඇස් පෙනෙන සාමාන්‍ය මිනිසා
හොරකම් නොකරන්නෙ
ඔහුගෙ සිල්වත්කම නිසයි.
වැරදි කරන්න හිතෙද්දි
හිත දමනය කරගෙන ඉන්න නිසයි.
ඔහුට සිරගෙවල් තිබුණත් නැතත්
ප්‍රශ්නයක් නෑ.

අන්ධයා හොරකම් නොකළාට
යම් වෙලාවක හොරකම් කරන්න
අවකාශ තියනවා..
ඔහුට ආත්ම දමනය නුහුරු නිසා
හැඟීම් දැණුන වෙලාවට
හැඟීමට යටත් වෙනවා.

ආත්ම දමනය පිරිහිලා
සිල් බිඳගන්න ආගමිකයන් වගේම
හැම නිරාගමිකයෙක්ම
හැඟීම් දැණුන වෙලාවට
හැඟීමට යටත් වෙනබව
අත්දැකීමන් දන්නවා.

වරදක් කළා කියලා
හිත පෙළෙන වෙලාවට
මම නිරාගමිකයි..
මට පුනර්භවයක් නෑ..
මම කර්ම පළදෙන්නෙ නෑ කියල
නිරාගමිකයා හිත හදාගන්නවා ඇති.

ඒත් 

ආගමිකයා අත පෙව්වොත්
ඔහු දවන ගින්න
ඒ අයුරින්ම නිරාගමිකයාත් දවනවා.

කෝපයට පත්වුණාම
ඒ දුක විඳින්නා
ආගමිකද නිරාගමිකද කියලා
සොබා දහමට වෙනසක් නෑ.

ඔහුගෙ දුකට හේතුවෙන
ජෛව රසායනික සියල්ලමත්
එයින් ලැබෙන ප්‍රතිවිපාකත
දෙදෙනාටම එකම අයුරින් ලබා දෙනවා.

ඒ දුකෙන් කම්පා නොවී ඉන්නට
නිරාගමිකයාට හැකි වුණොත්
ඔහු උපයෝගී කරගන්නෙ
ආගමිකයාගෙ ක්‍රමවේද
දෙකෙන් එකක්ම තමයි..